بررسی نقش معماری در اسکان موقت سازگار با محیط در شرایط زلزله

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 9

فایل این مقاله در 25 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICACU03_0780

تاریخ نمایه سازی: 29 فروردین 1403

چکیده مقاله:

هدف پژوهش : در این پژوهش بررسی دقیق نقش معماری در اسکان موقت سازگار با محیط در شرایط زلزله مورد بررسی و واکاوی دقیق قرار گرفت .زلزله به عنوان یکی از مهم ترین مخاطرات محیطی در شهرهاست ، سالانه خسارات مالی و جانی فراوانی به بار می آورد و یکی از ضروریترین اقدامات در این زمینه ، مساله اسکان موقت و نقش معماری سازگار با محیط است . اولین و مهم ترین نیاز اساسی زلزله زدگان ناشی از مخاطرات محیطی وجود یک سرپناه می باشد. مردم پس از سانحه بی خانمان میشوند و نه فقط بی ساختمان ، این به آن معنا است که خانوار در اثر وقوع یک سانحه هستی و اندوخته ی مادی و معنوی سالیان خود را به یکباره نابود شده میبیند. از این جهت نقش معماریاسکان موقت زلزله زدگان بسیار حائز اهمیت خواهد بود. هرچند اسکان موقت ، دوره کوتاه از مدت زمان بازسازی تا استقرار دائم و اسکان اضطرار دورهای به مراتب کوتاهتر از آن را شامل میشود اما غفلت از کیفیت زندگی سانحه دیدگان در این دو مرحله میتواند عواقب نامطلوب و گاه جبران ناپذیری برآسیب دیدگان داشته باشد.روش پژوهش : پژوهش حاضر بر اساس هدف کاربردی است و روش مطالعه پژوهش با توجه به ماهیت و موضوع تحقیق توصیفی - تحلیلی می باشد. در این مطالعه با استفاده از معیارهای اساسی مانند کاربری های ناسازگار و سازگار، دسترسی و تراکم جمعیتی با استفاده از روش تحلیل گسترش یافته چانگ و بهره گیری از منطق فازی معیارهای تعیین شده توسط کارشناسان و متخصصین وزن دهی شد و در نهایت توسط تحلیل های فازی در سیستم اطلاعات جغرافیایی بصورت وزنی همپوشانی شدند.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد علاوه بر ارائه یک ساختار نظری برای مطالعه رابطه انسان و محیط و بیان ویژگی های سازگاریمحیط با روش زندگی انسان ، و فهم چرایی شکل معماری محیط و مسکن کمک می نماید. همچنین نتایج نشان داد باتوجه به جغرافیای منطقه و نوع آب و هوا میتواند در استان های کوهستانی و استان های که در دامنه ها هستند محل اسکان موقت متفاوت باشد. مناطق حاشیه زلزله زده که دارای فضاهای باز کافی و در عین حال سازگار با کاربری های اطراف می باشند، دارای پتانسیل نسبتا بهتری برای استقرار آسیب دیدگان هستند، در مقابل کوهستانی مناطقی مانند بخش های شمالی شهر به جهت عدم وجود کاربری های امدادی و بیمارستانی و عدم فضای کافی و دارای ارزش برنامه ریزی، دارای کم ترین قابلیت ممکن برای برنامه ریزی اسکان موقت زلزله زدگان می باشند.

نویسندگان

حسان باباشاه

کارشناسی ارشد معماری، دانشکده عمران،معماری،هنر، واحد دوره عالی علوم تحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

محمد بهزادپور

دکتری معماری،عضو هیات علمی دانشکده عمران،معماری و هنر،واحد هشتگرد،دانشگاه آزاد اسلامی،هشتگرد،ایران