مطالعه نقش اتاق قهوه خانه در معماری مسکونی روستاهای جنوب مازندران با تکیه بر پارادایم های اجتماعی - فرهنگی (نمونه موردی : روستاهای بخش دودانگه شهرستان ساری )

قهوه خانه در معماری بومی روستاهای جنوبی مازندران به عنوان اتاقی مستقل در سازه های مسکونی متمولین جایگاهی حائز اهمیت دارد . ویژگی های فرهنگی - اجتماعی مناطق روستایی مازندران ایجاب می نمود تا ساکنین خانه های بومی ، اتاقی مستقل با کارکردی فرعی را در ساخت بنا تدبیر نمایند . سبک زندگی ، آیین ها و مناسبات مردمان کهن و به طور کل پارادایم های فرهنگی عواملی هستند که در پیدایش قهوه خانه و موقعیت آن در معماری مسکونی مازندران مستقیما دخیل بوده اند . پژوهش پیش رو سعی دارد ضمن مطالعه ی فضای نامبرده پاسخگوی این پرسش باشد که قهوه خانه به عنوان یک اتاق در کالبد ساختمان های بومی و مسکونی روستاهای جنوب مازندران با توجه به فرهنگ و جامعه شناسی منطقه چه عملکردی داشته است ؟ در همین راستا تصور می شود که فضای اتاق قهوه خانه به عنوان یک اتاق میانی با اهمیت ثانویه در معماری بومی ناحیه ی جنوبی مازندران در نظر گرفته شده است . مطالعه ی حاضر که به روش کیفی انجام گرفته است ، پژوهشی بنیادی است که با هدف احیای معماری بومی صورت پذیرفت . در پایان یافته ها حاکی از این است که اتاق قهوه خانه به عنوان فضایی با کاربری خدماتی به صورت مستقل در میانه ی بنا تدبیر شده است .