جایگاه الگوی معماری بومی روستایی در منطقه کوهستانی و احداث مجتمع تفریحی توریستی نمونه موردی روستای باشماق(کردستان)

در کشور ما مناطق اقلیمی متفاوت و شرایط آب و هوایی در فصول مختلف مباشد، معماری سنتی و بومی راه حل ها و شیوه هایی منطقی جهت فراهم نمودن شرایط آسایش انسان را ابداع نموده است . یکی از سمبل های معماری پایدار، معماری بومی ایرانی است که به موضوع های اکولوژیکی و کارایی انرژی ، هم به لحاظ پایین بودن قیمت اولیه و هم به لحاظ پایین بودن قیمت جاری و کارکردی بنا، پاسخگو بوده است . در بررسی بناهای سنتی و بومی ، استفاده از انرژی های تجدید پذیر همچون جریان هوا ، نور، حرارت آفتاب و... در ساخت و ساز ها مد نظر سازندگان بوده است ، همچنین سعی شده است تا ساخت بنا کمترین تاثیر منفی را بر محیط زیست داشته باشد. بنابراین یافته های پژوهش نشان دهنده آن است که سیاست های توسعه اکوتوریسم درایران،نیازمند دقت دربسترسازی هماهنگ با نیازهای واقعی اکوتوریسم براساس اصول بوم گردی وتوسعه پایدار است . همچنین می بایست برنامه ریزی هایی برای جلب مشارکت سرمایه گذاران بومی در مناطق اکوتوریستی انجام شود تا بجای سرمایه گذاری های کلان برای ساخت هتل های چند ستاره در دل مناطق طبیعی محلی بر ارتقاء سطح زندگی جامعه وایجاد تعارضات فرهنگی و معضلات زیست محیطی ، با جلب مشارکت سرمایه گذاران بومی و هدایت آنها در مسیر صحیح ، زیرساخت های مناسب توسعه اکوتوریسم فراهم شود. با توجه به وجود جاذبه های طبیعی و اماکن دیدنی وحفاظت شده محیط زیست که در اطراف سایت بوده و در این طرح تلاش شده است که مکانی طراحی شود که علاوه بر امکان اقامت گردشگران، زمینه ای برای آشنایی گردشگران با ویژگیهای فرهنگی مردم منطقه ، احشام و زیستگاه آنها،وهمچنین زیست بوم منطقه از نزدیک فراهم کند و مردم شهر نیز برای اوقات فراغت خود بتوانند از آن استفاده کنند.