بررسی تاثیر کیفی طبیعت درطراحی واحد های آموزشی در ارتقاء خلاقیت کودکان ۵ تا ۱۲ ساله در شهر ارومیه

پژوهش ها حاکی از این است بهترین زمان رشد تفکر خلاقانه ، دوران کودکی می باشد. طبیعت و ارتباط با عناصر طبیعی نقش به سزایی بر سلامت جسمی ، روانی و شکوفایی ذهن کودکان دارا میباشد. با پیشرفت تکنولوژی و تغییر در نوع زندگی در شهرهای بزرگ، کودکان تا حدود زیادی از تجارب روزانه در دنیای طبیعی جدا شده اند و متاسفانه حضور طبیعت در فضاهای آموزشی ،اغلب به صورت بسیار محدود اتفاق می افتد و همین حضور محدود نیز بدون در نظر گرفتن نیازهای خاص کودکان و قابلیت های بالای محیط های طبیعی در برآوردن این نیازها صورت می گیرد. آنچه که این مقاله به آن پرداخته است ، بررسی تاثیر کیفی طبیعت در فضاهای آموزشی و فاکتور های طبیعی در ارتقاء سطح خلاقیت در کودکان ۵ تا ۱۲ ساله در شهر ارومیه است و در نهایت ارائه راهکارهای معمارانه فضاهای آموزشی مربوطه می باشد. روش پژوهشش حاضر به روش کیفی از نوع پدیدارشناسی می باشد. روش های جمع آوری داده ها در این تحقیق ، ترکیبی از بررسی اسناد و مدارک و مطالعات کتابخانه ای ، مشاهده و مصاحبه با متخصصین امربوده و در نهایت تحلیل و استنتاج منطقی از داده ها میباشد. نتایج بدست آمده حاکی از اینست ، با توجه به خصوصیات کالبدی محیط های طبیعی ، لازمه دستیابی به رشد ذهنی و ارتقاء خلاقیت در کودکان، طراحی فضاهای آموزشی ترکیب شده با طبیعت می باشد و حضور مستمر کودک در این فضاها امکان کشف ، تجربه ،کنجکاوی ، خیالپردازی و بازی را فراهم آورده و در ارتقاء خلاقیت آنان نقش بسزایی دارد.