به کارگیری معماری بوم گرا و با هویت بندرکلاهی در طراحی اقامتگاه بومگردی به منظور رونق گردشگری

با توجه به اهمیت به کارگیری معماری بوم گرا و با هویت در طراحی اقامتگاه های بوم گردی ، این مقاله به دنبال دستورالعملی است که در آن سازگاری طرح معماری با بستر پروژه صورت گرفته باشد و یکپارچگی و انسجام در محیط ایجاد گردد. لذا طراحی مجموعه بوم گردی در شهرهای بندری توام با استفاده از مفاهیم و ارزشهای اسلامی و معنوی برگرفته شده از طبیعت منطقه ، می تواند علاوه بر ایجاد فضایی برای تقویت آسایش و رفاه مراجعین و مسافرین مراجعه کننده به مناطق بندری ، به نوعی تداعی کننده مفاهیم معنوی نهفته شده در دل دریا در قالب فرم و کانسپت مجموعه های ساخته شده باشد که در پژوهش پیش رو به این مفاهیم و رابطه آن با کانسپت معماری اشاره خواهد شد. بنابراین سوالاتی که در این پژوهش دنبال می شود این است که : برای طراحی مجموعه بوم گردی در بندر کلاهی بر اساس شاخص های معماری بوم گرا و با هویت از چه راهکارهایی می توان استفاده کرد؟ با توجه به اینکه در این پژوهش از روش تحلیلی و توصیفی و تطبیقی استفاده شده و روش گرداوری اطلاعات اسنادی و کتابخانه ای است ابتدا با جستجو در پایگاهها و سایت های اینترنتی و بانک های مرکز تحقیقات کامپیوتری ، اطلاعاتی و استنادی انجام گرفته است . با توجه به تعاریف و مبانی نظری مطرح شده و بررسی نمونه های مشابه خارجی و داخلی و همچنین ویژگی های معماری و اقلیمی بندر کلاهی می توان نتیجه گرفت که بهرهگیری از الگوهای فرمی ، الگوهای رفتاری و الگوهای اقلیمی ، همچنین پتانسیل های کالبدی -تاریخی ، فرهنگی -اجتماعی و اقلیمی بندر کلاهی و معماری بومی منطقه در طراحی مجموعه بوم گردی موجب تحقق معماری با هویت و بوم گرا در این بنا خواهد شد