رابطه طراحی فضاهای مدارس ابتدایی بازی محور در افزایش یادگیری بارویکرد بازگشت به طبیعت و پایداری

کودکی مهمترین دوره زندگی انسان است که در آن برای اولین بار مفهوم خود، طبیعت و روابط اجتماعی در آن شکل می گیرد. لذا مدارس ابتدایی نقش مهمی در تربیت نسل جوان دارند. این پژوهش با هدف بررسی تاثیراتی که طراحی محیط بازی وطبیعی در فضاهای آموزشی دوره ابتدایی می تواند بر رسیدن افزایش یادگیری و خلاقیت داشته باشد شکل گرفته است . بنابراین طراحی محیط های آموزشی خلاق در این مدارس می تواند تاثیر قابل توجهی بر یادگیری دانش آموزان داشته باشد. یکی از عوامل پرورش این امر فراهم آوردن محیطی مناسب برای بازی است . در این راستا ارتباط کودکان با محیط بازی و شرایطی که محیط در حین بازی فراهم می اورد ، می تواند آن ها را در جهت پیشرفت رشد فکری و خلاقیت هدایت کند .در این نوشتار سعی بر آن است که ابتدا تعریف جامعی از خلاقیت و کاربرد آن درطراحی های معمارانه با بررسی نکات خلاقانه بیان شود ، ارتباط طبیعت و خلاقیت کودکان مورد بررسی قرار گیرد. علاوه بر طبیعت که مهم ترین نقش را جهت پرورش خلاقیت در محیط بازی ایفا می کند، به بررسی سایر عوامل ضروری و موثر بر محیط اموزشی و معیارهای اساسی جهت طراحی مناسب در راستای پیشرفت خلاقیت کودکان پرداخته می شود. بنابر مطالعات انجام شده محیط بازی و حضور طبیعت قابلیت های بسیار زیادی برای تامین نیازهای مختلف کودکان در توسعه یادگیری و آموزش و پرورش داراست . از این رویکرد می توان بهبود یادگیری دانش آموزان را در مدارس ترویج داد و محیط های آموزشی را به گونه ای طراحی کرد که به طبیعت و پایداری ترویج شوند. پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی - تحلیلی است که با روش کتابخانه ای و بررسی متون و استدلال منطقی شکل گرفته است . یافته های پژوهش شامل راهکارهای طراحی طبیعت و محیط بازی برای دستیابی به رشدخلاقیت و افزایش یادگیری می باشند که از مهم ترین آنها می توان به استفاده از الگوهای طراحی پایدار و طبیعی ، ایجاد فضاهای نیمه باز آموزشی در مجاورت فضای کلاسها، استفاده از دید بصری به فضای سبز از فضاهای داخلی ، استفاده از ایجاد فضاهای متنوع بسته باز نیمه باز اشاره کرد.