مدرنیسم در برگردان؛ معماری مسکونی مدرن در دوره پهلوی اول(دهه ۱۹۳۰)

امروزه برگردان به عنوان استعاره، ایده، مفهوم و روش تفسیری در مباحث بین المللی غیرزبانشناسی و فرهنگی می باشد. دامنه برگردان معماری ممکن است از بومی سازی و یکسانسازی محض تا وارد شدن ناگهانی موضوع بیگانه (مدرنیسم ) تغییر کند. هدف این پژوهش ، تاثیر برگردان مدرنیسم بر معماری مسکونی دهه ۱۹۳۰ در تهران را بررسی می کند. روش تحقیق در این پژوهش ، از طریق بررسی اسناد و منابع کتابخانه ای ، با روش توصیفی -تحلیلی استفاده شده است . نتایج این پژوهش نشان می دهد که عمدتا در این سالها، رویکرد تولید یک سنت جدید در معماری مسکونی مبتنی بر برگردان مدرنیسم در غرب، از طریق شیوههایی چون همسانسازی فضایی ، انطباق و بیگانگی است . که بسته به زمینه فرهنگی و میزان تغییر، گاها معماری مسکونی دوره پهلوی اول را یک گام به سمت همگن شدن تحت یک قدرت هژمونیک متمایل می کند، یا اینکه یک ایده جدید و بیگانه را به یک زمینه فرهنگی معرفی می کند که موجب حفظ هنجارهای محلی می شود.