بررسی دو رویکرد محیط زیستی در معماری : معماری پایدار و معماری سبز

معماری از ابتدای شکل گیری همواره در ارتباط با طبیعت و محیط اطراف خود بوده است و این ارتباط موجب ایجاد رویکردهای مختلفی بین این دو شده است . در دهه های اخیر با توجه به لزوم توجه به محیط زیست ، دو رویکرد معماری پایدار و معماری سبز شکل گرفته است . رویکرد پایداری نیز مبتنی بر احترام به طبیعت ، کاهش مخاطرات زیست محیطی است . در رویکرد سبز تلاش بر آن است تا علاوه بر حفظ طبیعت ، از آن در معماری بهره گرفته شود و ارتباط نزدیک و مستقیم با طبیعت مورد توجه است . هردوی این رویکردها راهی برای کنترل آسیب های وارده از معماری به طبیعت هستند و با توجه به ارتباط نزدیک این دو رویکرد این سوال مطرح می شود که اصول و راهکارهای این رویکردها چه نسبتی با یکدیگر دارند؟ در این پژوهش با استفاده از روش توصیفی -تحلیلی و با مطالعه منابع کتابخانه ای اعم از کتب ، پایاننامه ها، مقالات و... ضمن بررسی مفهوم، ویژگی ها و اصول مرتبط با هر رویکرد به این سوال پاسخ داده شده است . بر اساس نتایج پژوهش به نظر می رسد رویکرد پایداری بر مبنای اصول معماری پایدار یک راه حل برای ایجاد محیط پایدار و حفظ طبیعت است . رویکرد معماری سبز نیز پیرو همین اصول شکل گرفته است اما تفاوت آن تلاش برای استفاده از طبیعت در معماری و همساز کردن طرح معماری با طبیعت است .