اگرو اکوتوریسم (گردشگری در محیط کشاورزی شهری )

نه تنها در ایران بلکه تقریبا در تمام دنیا مزارع کشاورزی چسبیده به شهر و گاهی داخل در بافت شهری هستند که این مساله می تواند هم تهدید و هم یک فرصت باشد . تهدید از نظر اراضی کشاورزی که دایم در خطر تغییر کاربری به نفع ساختمان سازی و برج سازی شود و سیما و منظر شهر را تهدید کند و اجتماعی را از یک فضای سبز و زیبا دور نگهداردوهم یک فرصت برای حفظ اراضی کشاورز در دل شهر با تغییر فاز به نفع حفظ محیط زیست و حفظ سیما و منظر شهری و چشم انداز بصری ورودی شهر به منزله افزایش گردشگری تبدیل شود . بدیهی است که این مساله هم مشکلات قانونی در بردارد و هم تضاد منافع و برخوردهای ناهماهنگ سازمانی . لذا برای این مقوله دولت هم باید تسهیل کننده باشد هرچند قوانین تسهیل کننده هم اکنون هم وجود دارد ولی به دلیل تضاد منافع با قانون به طور مثال امور اراضی وبنیاد مسکن یا مسکن و شهرسازی و جهاد کشاورزی که معتقدند قانون بالادستی یا بخشنامه های وزارت خانه ای شان مانع است . مشکلاتی را برای بخش گردشگری فراهم نموده است که در این جا حقوق شهروندی هم مطرح است که بشدت زیر سوال می رود چون شخص زمین دارد می خواهد مجتمع گردشگری بزند ولی با تضاد منافع شهرداری و سازمان های دولتی روبرو می شود . لذا اصل مالکیت را در حقوق مدنی زیر سوال می برد . در این مقاله ضمن تلاش برای معرفی موانع راهکارهای اصولی ارایه می گردد که گره گشاست . طبعا شهری زیباتراست که سرسبز تر با حفظ محیط زیست و تبدیل پسماند با مواد قابل کاربرد مجدد باشد و در این راستا همه از جمله خود مردم باید پیگیر باشند .