نقش معماری دستکند در شکل گیری معماری پایدار ( نمونه موردی دستکند های شوشتر)

ایران کشوری است با موقعیت خواص جغرافیایی و اقلیم متنوع در منطقه ، که خود باعث بوجود آمدن سبکهای خاص معماری شده است که ضمنحفظ هویتهای فرهنگی در ساخت و ساز، کاهش مصرف منابع طبیعی، ارتقاء سطح زندگی همواره اصولی چون مردم واری، درونگرایی، استفاده ازمصالح بومی و ... رعایت شده است دراین میان معماری زیر زمینی و یا دست کند ،نمونه ی بدیع و خواصی است که تمامی اصول معمای پایدار ازجمله ، شرایط اقلیمی و پدافند غیر عامل ، استفاده بهینه از فضا در عین محدودیت های فضایی و اقلیمی در آن به خوبی رعایت شده است. در اینمیان شوشتر، شهری از دیار کهن با آب هوای گرم و مرطوب و معماری دستکند و وجود سازه های ابی تاریخی ، در ایران شناخته شده است.فضاهایی همچون تونل ها، آبراهه های زیر زمینی، قنات ها، نیرها، آب انبارها، شوادان ها، گوردخمه ها، سفته های آب بر، کت ها و ... به واسطهوجود همین بستر سنگی ایجاد شده اند متاسفانه این سازه های بی نظیر به مرور در معرض فراموشی سپرده می شوند. ما سعی داریم با مروریبر تعاریف اقلیم و معماری پایدار و همچنین معرفی ویژه گی های معماری دستکند شوشتر ، با روش های توصیفی و تحلیلی ، به درک درستی ازمعماری پایدار دست بیابیم . ایجاد اشتغال و در پی آن توسعه صنعت گردشگری از پیامد های مثبت معرفی دستکند های شوشتر خواهد بود.هدفما شناخت و الگو برداری صحیح از این نوع معماری و نیزچگونگی بهره مندی نسل حاضر و نیز آیندگان از این میراث ماندگار است