تحلیل بازنمایی پوشش زنان دوره صفویه در نقاشی های مبتنی بر روایات جهانگردان۱

پوشش یکی از نشانه های شاخص نظام فرهنگی ، اجتماعی ، سیاسی ، اقتصادی و اعتقادی ملت ها است . زبان نیز گفتمان موثر فرهنگی و هنری است که چون پرچم ، هویت ملی ، سیاسی و بار معنایی ارزشهای یک ملت را بر دوش می کشد. نقش تاثیرگذار و تاثیرپذیر این دو در طول تاریخ کاملا مشهود است ؛ تا آنجا که اگراز هویت و اصالت بهرهمند باشند غنای آنها سدی در مقابل هجمه ها و آسیب های دیگر فرهنگ ها است . حال اگر به هر جهت از مسیر هویتی خود خارج شود، با یادآوری داشته های خود از این استیصال رهایی یافته و سعی به حل مسئله و کمک به رونق و پیشرفت آن می کند. از این رو تاریخ و نشانه های آن راهنمای همیشگی و سفیر ما تلقی شده و نقشه راه خوانا در حوزههای مختلفی است که مسیر مطمئن را نشان می دهد. عنوان پژوهش حاضر، تحلیل بازنمایی پوشش زنان، از اوایل عصر صفویه تا اوایل دوره قاجار است . راویان این دوره، جهانگردانی هستند که در آثار متنی و تصویری به ارائه اطلاعاتی مفید در سفرنامه ها پرداخته اند. این تحقیق با رویکردی هنری و کاربرد روش بینامتنی در حوزه بینارشته ای سعی در انتقال مفاهیم کارکردی لباس زنان عصر صفوی داشته و به ترجمه کاربردی مورد نیاز آن در عصر حال پرداخته است . این تحقیق در روش کیفی است و از نظر هدف کاربردی بوده و مختصات پوشش در آثار پس از نمونه گیری از متون و نقاشی به صورت گزارشی در جداول آورده شده است . سپس به طبقه بندی ، ارزیابی و مقایسه تصویری و نمونه جدید، در این تبادلات رسیده و این گفتمان در بخش عملی ، به صورت مدل جدیدی از لباس معرفی شده است . در خلال این رویکرد هنری دستیابی به سوالات پژوهش نیز محقق شده است .