بررسی علم های عاشورخانه بقعه حضرت عباس در حیدرآباد دکن

علم و علامت وسیله ای است که یکی از کاربردهای آن برای مراسم سوگواری و حماسی است . با رسمی شدن آیین تشیع ،علم برای مراسم عزاداری ائمه معصومین به ویژه در مراسم عزاداری امام حسین (ع)، به کار گرفته شعلم د.های ساخته شده اصولا از جنس فولاد یا برنج بودند و بیشتر منقش به نقوش اژدها، شیر، پرندگان و کتیبه خوشنویسی بودند و در بسیاری از کشورها رواج یافت . از جمله کشورهایی که در ایام ماه محرم و در مکانهایی به نام عاشورخانه ،علم هایی با پارچه های رنگی بر پا می کنند هندوستان است . در این کشور در دوره قطب شاهیان عاشورخانه هایی برپاشد که در آنها اشکال و انواع مختلفی علم ازها نگهداری می شد از جمله این علم ها،علم هایی است که از چوب، پوشش سفالی و از موادی غیر از فلز بوده که اشکال بسیار متفاوتی نسبت علم به های ساخته شده در ایران دارد. با توجه به اینکه این علم ها به شکل مشک و بالاتنه انسان است ، لذا این پژوهش به دنبال پاسخ به این سوال است که علم های موجود در بردارنده چه معانی هستند و این معانی چگونه قابل تبیین است ؟ برای رسیدن به پاسخ مناسب این پژوهش به روش توصیفی -تحلیلی انجام شده و روش گردآوری اطلاعات اسنادی است . یافته های پژوهش نشان می دهدعلم های موجود در این عاشورخانه بیانگر مشک تیر خورده حضرت عباس و تن بی دست ایشان است و نشانه کلامی نیز بیانگر آن است علم که های این عاشورخانه با تکیه بر نقش حضرت عباس است که گاه پوششی از خاک رس بر آنها است .