بررسی مفاهیم نمادین آینه در اشعار صائب تبریزی و هنر آینه کاری

آینه عنصری است که از پرداخت فلز، شفاف می گردد و وسیله ای جهت بازتاب نور و انعکاس و نمایاندن اشیاء است . آینه های شیشه ای در هنر آینه کاری کاربرد دارند. آینه با مضامین و مفاهیم ارزشمند در ادب و عرفان و در اشعار شاعرانی چون حافظ ، مولانا، بیدل دهلوی و عراقی با تعابیر نمادین بازتاب داشته است . از میان این بزرگان، صائب تبریزی چون بیدل دهلوی از جمله شاعرانی است که این واژه را با ترکیب های فراوان و با صورتهای خیال انگیز فراوان به کار برده و معانی متفاوتی را مد نظر داشته است . صائب تبریزی که بعد از مولانا سرایش بیشترین غزلیات را در تاریخ ادبیات کلاسیک ایران به خود اختصاص داده است . در اشعار ایشان، آینه با ترکیبات آب و آینه ، آینه -ی حسن ، صبر آینه ، شکست آینه و ... دیده می شود. پژوهش حاضر که به بررسی مفاهیم نمادین آینه در اشعار صائب تبریزی و هنر آیینه کاری می پردازد، در پی برقراری ارتباط میان آینه و معانی آن در اشعار صائب و وجوه تصویری و معنایی آینه در هنر آینه کاری ایرانی است . نتایج مشخص می کند، آینه با توجه به مفاهیم عمیق حکمی ، عرفانی که دربردارد و ویژگی منعکس کنندگی و شفافیت با دل وجه مشترک دارد چرا که قرار گرفتن لحظه های ناب کشف و شهود شاعرانه در برابر آینه در ترکیبات مختلفی چون آینه ی دل ذکر می شود، توانسته عظیم ترین مفاهیم عرفانی را در قالب نماد آینه و ویژگی های ظاهری آن به منصه ظهور برساند. روش تحقیق ، تطبیقی - تحلیلی و شیوه ی گردآوری اطلاعات، کتابخانه ای است .