تحلیل جایگاه کاتارسیس ارسطو در تئاتردرمانی

نخستین بار ارسطو کاتارسیس را در بحث تراژدی مطرح می کند. تراژدی به عنوان برترین گونه هنری در یونان باستان، به دلیل ویژگی های ساختاری و روایی باعث ایجاد کاتارسیس یا پالایش در مخاطب می شود. این کاتارسیس حاصل ترس و ترحمی است که در مخاطب نسبت به شخصیت اصلی و سرنوشت محتوم او شکل می گیرد. تئاتر به نوعی مشق زندگی است و همین ویژگی تئاتر است که آن را در میان علوم روانشناختی و تربیتی در موقعیتی ممتاز قرار می دهد و به عنوان یک حیطه بکر مورد استفاده بشر قرار می گیرد و به همین دلیل ، تئاتردرمانی در عرصه روانشناسی امروز، از کارکرد گستردهای برخوردار است . این پژوهش می کوشد جایگاه کاتارسیس ارسطو در تئاتردرمانی را تبیین کند. این پژوهش ماهیت بنیادی دارد و از نوع توصیفی - تحلیلی به شمار می رود. روش گردآوری اطلاعات، کتابخانه ای است . روش تحلیل ، کیفی است . این پژوهش نشان می دهد که تئاتردرمانی در شیوههای مختلف خود چگونه از طریق ایجاد کاتارسیس در مخاطب باعث بهبود وضعیت روانی فرد می شود.