تحلیل نقاشی نوگرای حسین زندهرودی ، مسعود عربشاهی و سهراب سپهری ؛ بر اساس دیدگاه بوردیو

مقاله پیش رو با هدف تحلیل سیر تطور نقاشی نوگرای ایران در دهه های ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ خورشیدی و به روشی کیفی به انجام رسیده است . در این مقاله سعی شده با رجوع به »نظریه میدان« در آرای جامعه شناختی پییر بوردیو، ویژگی های اصلی میدان هنر در ایران دوران پهلوی تا حد ممکن به بحث گذاشته شود. در راستای نیل به این هدف، ضمن ارائه شرحی کلی از نظریه میدان پیر بوردیو و نسبت آن با هنر، سیر تاریخی نقاشی نوگرای ایران در ارتباط با میدانهای اجتماعی ، سیاسی و فرهنگی رایج در ایران دهه های مذکور مورد مطالعه قرار گرفته و تاثیر سایر میدانها بر میدان هنر این دوران با توجه به آرای بوردیو مورد بررسی قرار گرفته است . همچنین در خلال مباحث فوق به تحلیل نمونه هایی از آثار نقاشان نوگرای ایران همچون حسین زندهرودی ، مسعود عربشاهی و سهراب سپهری پرداخته شده است . نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد میدان هنر در دهه های ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ خورشیدی در ایران عمیقا متاثر از جریان مدرنیسم جهانی بوده و به لحاظ کارکردهای اجتماعی بازتابدهنده کشمکش سنت و مدرنیته در این دوران هستند که مصادیق آن را می توان در آثار و رویکردهای هنرمندان مورد مطالعه این پژوهش مشاهده نمود.