عملکرد عمرانی شهرداریهای شهرکهای جدید التاسیس در بهبود شاخص های ابعادکیفیت زندگی شهری و برنامه ریزی شهری

مفهوم کیفیت زندگی در حالی مورد توجه جدی قرار گرفته است که مطالعات اولیه آن بیش تر مربوط به سلامتی و توانبخشی معلولین ، ناتوان های جسمی و جنسی و ذهنی ، کهنسالان، کودکان و زنان بوده است . در واقع در ابتدا این مفهوم جهت قشرهایی از مردم تعریف و بکار گرفته می شد که به علت شرایط اجتماعی ، اقتصادی ، فرهنگی و یا جسمی دچار مشکلات فراوان و بزرگی در زندگی خویش بوده اند. با توجه به این که بیش از دو دهه از آغاز تفکر اجرایی شکل گیری شهرهای جدید در ایران می گذرد، نظرات مثبت ومنفی زیادی پیرامون ایجاد این شهرها توسط صاحب نظران ارایه شده است . در فرآیند ارتقای کیفیت زندگی شهروندان، متغیر های گوناگونی ایفای نقش می نمایند که در این میان مدیریت شهری در سکونت گاهها برجسته خواهد بود زیرا مدیریت شهری با فراهم آوردن امکانات و خدمات زیربنایی می تواند چشم اندازی زیبا و دل پذیر از محیط و منظر شهری را برای ساکنین مجموعه های شهری فراهم آورد. روش تحقیق در این مطالعه تجربی و در بخش هایی توصیفی -تحلیلی است که برای گردآوری اطلاعات از روش های میدانی با استفاده از نرم افزار SPSS تحلیل انجام شد. یافته های تحقیق نشان می دهد رابطه ی معناداری عملکرد مدیریت شهری با کیفیت ذهنی وعینی زندگی از دیدگاه شهروندان وجود دارد. نتایج حاصل از روش تحلیل مسیر، نشان داد فراهم نمودن تاسیسات شهری با میزان ۱۷/۰ بیش ترین اثر را در بالا رفتن میزان کیفیت زندگی در سطح شهر صدرا داشته است . در نتیجه برای بهبود کیفیت زندگی در سطح شهر صدرا برنامه ریزی در زمینه اصلاح تاسیسات شهری مانند شبکه برق و جمع آوری فاضلابوآب های سطحی ، و برخی شبکه معابر و نیز تامین خدمات مورد نیاز شهروندان، پیشنهاد می شود.