تاثیر کیفیت های محیطی بر روابط اجتماعی بین شهروندان در فضاهای شهری (مطالعه موردی : باغ گلستان تبریز)

آنچه در شهرهای امروز حیات شهری و زندگی سالم شهروندی را بیش از سایر عوامل موجب می شود، توجه به ابعاد اجتماعی در طرحهای شهری است . وجود قابلیت ها و کیفیت های محیطی برای درک و دریافت فضا زمینه ساز تعاملات و مراودات اجتماعی می شود. در واقع تمرکز بر کیفیت های محیطی است که کارایی و سرزندگی فضاهای شهری و تقویت سرمایه اجتماعی را به دنبال دارد. یکی از مهم ترین معیارهایی که در ارزیابی مطلوبیت شهرها و محیط های شهری لحاظ می شود، کیفیت عرصه های عمومی شهری موجود در آن است . در پیوندی ناگسستنی با هویت فرهنگی و تاریخی تبریز، باغ گلستان به عنوان یکی از میراثهای سرزنده و پویای شهر، نقش مهمی در تقویت روابط اجتماعی ایفا می کند. ارتقا کیفیات محیطی این باغ با هدف بهبود تعاملات اجتماعی ، مستلزم یک رهیافت جامع و چند بعدی است . این مقاله تلاش می کند تا با استفاده از رویکردهای طراحی محیطی و تکیه بر اصول پایداری ، استراتژی های قابل اجرا برای توسعه فضای سبز شهری ، تقویت حس تعلق اجتماعی و فراهم آوردن فرصت هایی برای مشارکت و تعامل ساکنین را ارائه دهد. ماهیت این مطالعه کیفی بوده و بر مشاهدات میدانی و منابع کتابخانه ای متکی است . نتایج حاصل از تحلیل های کیفی نشان می دهد که تمرکز بر بهسازی مسیرهای دسترسی ، ایجاد فضاهای چند منظوره فرهنگی -اجتماعی ، تقویت ساختارهای طبیعی و کاربری متنوع، می تواند موجبات ارتقا کیفیت محیطی و در نهایت بهبود روابط اجتماعی در باغ گلستان تبریز را فراهم آورد. این تحقیق با ارزیابی پتانسیل های موجود و پیشنهاد راهکارهای توسعه ای ، بسترساز زمینه هایی برای دمیدن روح تازه به این باغ تاریخی به منظور تبدیل آن به یک مرکز پر جنب وجوش اجتماعی و فرهنگی است .