ارزیابی آسایش حرارتی کاربران فضای شهری با استفاده از ابزار گرسهاپر (مطالعه موردی : کوی نور و شهرک قائمیه در منطقه ۱۳ اصفهان)

با رشد سریع شهرها و افزایش ساکنین شهرها، مصرف انرژی نیز افزایش یافته است و همین امر سبب شده است مشکلات زیست محیطی زیادی مانند آلودگی هوا و گرمایش جهانی به وجود بیاید و اثراتی مانند جزایر حرارتی و ازبین رفتن آسایش حرارتی را در فضاهای باز شهری برجای بگذارد. عوامل فرمی و هندسی ساختمانها و نحوه قرارگیری آنها کنار هم و همچنین هندسه و نوع شبکه خیابان و بافت شهری بر ایجاد آسایش حرارتی تاثیرگذار است . شهر اصفهان که در اقلیم گرم و خشک و در فلات مرکزی ایران قرار گرفته است نیز در دهه های اخیر به دلیل توسعه های بی رویه و ساخت وسازهای انبوه از این قاعده مستثنی نیست ؛ لذا در این تحقیق ابتدا با بررسی ادبیات مرتبط با موضوع، شاخص های فرم و هندسه شهری و همچنین شاخص های اقلیم شهری به دست آمد. سپس شناخت محدوده با استفاده از دادههای آبوهوایی شهر اصفهان و با تهیه نقشه های GIS صورت گرفت . پس از آن ارزیابی شاخص های موردنظر در دو محدوده واقع در منطقه ۱۳ اصفهان که هر دو جزء توسعه های جدید هستند، با کمک ابزار لیدی باگ در راینو صورت گرفت . یکی از محدودهها (کوی نور) که در دامنه کوه سفید قرار گرفته است دارای الگوی ساخت تندیسی و بلندمرتبه است و دیگری (محله قائمیه ) در بافت جدید شطرنجی محله قائمیه قرار دارد که تعداد طبقات آن به نسبت محدوده اول کمتر است . هدف از این ارزیابی شناسایی الگوی بهینه در دو نوع ساخت وساز جدید بافت های منطقه ۱۳ اصفهان و مقایسه آن دو با یکدیگر در فصل گرم سال برای رسیدن به آسایش حرارتی بیشتر کاربران فضای باز شهری است . نتایج نشان می دهد که به دلیل بیشتر بودن فاکتور دید به آسمان و کمتر بودن تابش خورشیدی و همچنین شاخص حرارتی اقلیم جهانی ، محله قائمیه از شرایط بهتری از جهت آسایش حرارتی کاربران فضای شهری برخوردار است و الگوی بهینه تر و مناسب تری را ارائه می دهد.