بررسی نقش مکان بر احساس سرزندگی شهروندان با نگرش شهر شاد، (مطالعه موردی : بافت تاریخی -فرهنگی منطقه ۸ شهرداری تبریز)

یکی از مولفه های مهم در افزایش کیفیت فضاهای شهری ، عامل سرزندگی می باشد. بدان مفهوم که شهروندان به خواست خود و با اشتیاق وارد فضاهای شهری شده و حضور پررنگ و فعالی در شهر داشته باشند. افزایش جمعیت ، گسترش شهرنشینی و ماشینی شدن زندگی ، رسوخ تفکرات مدرنیستی به جامعه ایرانی و تغییر الگوی زندگی سبب ایجاد مشکلاتی برای شهرها شده و موجب گردید که شهرها، به عنوان موجود زنده، شادابی و سرزندگی خود را از دست داده و صرفا محیطی برای رفت وآمد و حمل ونقل گردند. این در حالی ست که شهرهای سنتی ایرانی ، دارای فضاهای شهری پویا بوده و حضور افراد در فضا و تعامل آنان با یکدیگر به عنوان مهمترین سرمایه اجتماعی زمان خود بوده است . هدف اصلی پژوهش ، بررسی نقش مکان بر احساس سرزندگی شهروندان با نگرش شهر شاد در بافت تاریخی شهر تبریز می باشد. این پژوهش به روش توصیفی -تحلیلی صورت پذیرفته و جمع آوری اطلاعات آن، از مطالعات اسنادی ، کتابخانه ای ، بررسی پژوهش های پیشین و مطالعه تحلیلی بافت تاریخی این شهر انجام شده است . نتایج پژوهش حاکی از آن است که ؛ توجه به بافت های تاریخی - هنری شهر تبریز، و ایجاد امکان حضور افراد در آن و انجام فعالیت های پویا در این بافت ها می تواند همچون گذشته ، سرزندگی و شادی را در شهروندان امروزهی این شهر، بازنمایی نموده و مولفه های حضورپذیری و تحرک را به عنوان اصول مهم شادی یک شهر تداعی نماید.