تدوین راهبردهای طراحی فضاهای شهری با رویکرد ارتقای تعاملات اجتماعی و کیفیت فضای عمومی

در شهرهای معاصر، فضاهای عمومی شهری به مثابه یکی از اجزای اساسی ساخت کالبدی شهر (عنصر ساختاری و کالبدی ) دارای مفهوم عمومی و اجتماعی است و از اهمیت زیادی برخوردارند. با این حال در شهرهای ما، فضاهای عمومی شهری دستخوش بی هویتی ، نابسامانی فضایی ، کالبدی و طراحی نامناسب هستند. در واقع در شهرهای ما، نپذیرفتن فضاهای عمومی شهری به عنوان فضاهای مستقل و در ردیف عناصر ساختاری شهر، همچنین نپرداختن به آن در نظام مدیریت شهری ، ریشه در مسائلی اساسی تر و فراتر از صرف کالبد و بافت فیزیکی دارد. بسیاری از نابسامانی ها از تقابل ها و کشمکش های آشکار و پنهان نیروهای اجتماعی و شهروندی ، همچنین درگیری عرصه های عمومی حکومتی ، عمومی و خصوصی ناشی می شود. میزان موفقیت فضاهای شهری با میزان استفاده از آن فضا و حضور انسان در آن متناسب است . در واقع طراحی شهری باید در فضاهای شهری به جای افتراق و جدایی در پی افزایش تعاملات اجتماعی و همبستگی انسانها باشد اما آنچه امروزه در اغلب فضاهای شهری با آن روبرو هستیم کاهش روابط و مشارکت اجتماعی ساکنان در این فضاهاست . هدف اصلی این تحقیق دستیابی به راهکارهای موثر در تعاملات اجتماعی در فضاهای عمومی است ، تا از این طریق بتوان به تقویت و توسعه این فضاها به عنوان مجراها و کانال های در بر گیرنده مکان و جنبه های اجتماعی قوی پرداخت .