مطالعه برنامه ریزی شهری به منظور کاهش آسیب های سیلاب در مناطق مستعد

سیلاب یکی از مشکلات شایع در مناطق شهری است که می تواند به خسارات جدی برای زندگی شهروندان و زیرساخت های شهری منجر شود. برنامه ریزی شهری با توجه به این مشکل ، می تواند راه کارهای موثر و پایدار برای کاهش آسیب های سیلاب در مناطق شهری ارائه دهد. این مقاله به بررسی راه کارهای برنامه ریزی شده برای کاهش آسیب های سیلاب در مناطق شهری می پردازد. با ادامه روند کنونی افزایش شهرنشینی و توسعه بی برنامه کلانشهرها، مخاطرات طبیعی بیش از پیش کلانشهرها را مورد تهدید قرار میدهد. با گسترش شهرها و تغییرات کاربری اراضی پدیده سیلاب چهره جدیدی به خود گرفته است و تحت عنوان سیلاب شهری جایگاهی جدید در برنامهریزی شهری باز نموده است . کشور ایران و به ویژه کلان شهرهای آن از جمله مناطقی هستند که به طور مکرر در معرض مخاطرات طبیعی قرار دارند.پیامدهای این مخاطره طبیعی در این کلان شهر که تراکم جمعیتی و ساختمانی بالایی را داراست از ویژگی های انکار ناپذیر آن است . حال هدف اصلی این مقاله ارزیابی میزان آسیب پذیری مناطق شهری این کلان شهر در برابر خطر سیل است .مناظق مستعد خطرات ناشی از سیل است و رعایت نکردن حریم مسیل ، کم بودن مقاومت ساختمان ها، ضریب رواناب بالا در مناطق مسکونی ، تراکم و تعداد طبقات بالا و کم عرض بودن شبکه ارتباطی بیشترین اهمیت در آسیب پذیری منطقه را دارد. این راهکارها شامل اقدامات مختلف نظیر ساماندهی فضا، استفاده از فضاهای سبز، ساماندهی سامانه آب و فضاساز، استفاده از فناوری هوشمند و استفاده بهینه از منابع آب و خطوط لوله آب محور است . با اجرای این راهکار ها، محافظت و حفاظت از منابع طبیعی و کمک به جلوگیری از خسارات ناشی از سیلاب در مناطق شهری میشود.