نقش کمی و کیفی مبلمان شهری در ارتقا سطح کیفی شهرسازی و بالابردن رضایتمندی شهروندان

بسیاری از دانشمندان علوم شهری ، کیفیت محیط شهری را یکی از مولفه های کیفیت زندگی میدانند؛ بنابراین میتوان گفت کیفیت محیط یک قسمت از کیفیت زندگی است و شامل تمام فاکتورهایی میشود که بخشی از رضایتمندی انسانها را تشکیل میدهند. کیفیت محیط شهری عبارت است از شرایط اجتماعی ، فرهنگی ، اقتصادی و کالبدی - فضایی محیط شهری که نشان دهنده میزان رضایت یا عدم رضایت شهروندان از محیط شهری است .. از چند دهه پیش تا کنون آگاهی های تازه ای در باره شهرها پدید آمده است و بار دیگر مکان های عمومی به عنوان فضایی برای زندگی ، نه فقط محلی برای عبور و مرور مطرح گردید. متاسفانه امروزه برخی سازمان ها و مراجع ذیربط ، مسئله افزایش کیفیت اجرا و مکانیابی مناسب مبلمان های شهری را به عنوان یک راهکار موثر افزایش کیفیت بصری و پایداری محیط شهری تلقی نمی کنند علاوه بر این اغلب مبلمان شهری به دلیل عدم رسیدگی تخریب شده و باعث بروز مشکلاتی برای کاربران می گردد که این امر بخشی مربوط به ضعف سازمان ها ی ذیربط در خصوص تعمیر و نگهداری مبلمان شهری و بخش دیگر مربوط به عدم استفاده صحیح برخی شهروندان از مبلمان شهری می باشد , همچنین در برخی از موارد عدم توجه به جغرافیای رفتاری در به کارگیری المان ها و مبلمان شهری موجب بروز ناکارآمدی این عناصر می گردد. در پژوهش حاضر که از نوع کاربردی به روش توصیفب - تحلیلی می باشد ، طی مطالعات میدانی و تهیه پرسشنامه از ۶۵ نفر از شهروندان و ۱۰ نفر از مسئولین به عنوان جامعه آماری در دسترس در این پژوهش در سطح منطقه ۱۲ شهرداری مشهد میزان رضایتمندی ایشان را از شرایط کمی و کیفی مبلمان شهری در محدوده مورد مطالعه بررسی گردید. نتایج حاصل شده به تفکیک جنسیت و رده بندی سنی افراد مشخص شده حاکی از آن بود که به طور متوسط میزان رضایتمندی افراد از شرایط موجود مبلمان شهری حدود ۵۶ درصد پایین تر از سطح ایده آل از نظر شهروندان می باشد و همچنین نتایج نشان داد که میزان رضایتمندی از وضعیت مبلمان شهری بین شهروندان و مسئولین دارای اختلاف ۳۱ درصدی می باشد. که در ادامه راهکار های مناسب از جمله ارتقا سطح کمی و کیفی و بصری المان ها و مبلمان شهری می توان در جهت جهت افزایش سطح رضایتمندی شهروندان محدوده مورد مطالعه گام برداشت .