واکاوی نقش شهروندان در نظام برنامه ریزی شهری با تمرکز بر وضعیت شهرسازی مشارکتی در ایران (مطالعه موردی : منطقه ۲ تهران، محله توحید)

امروزه با توجه به افزایش شهرنشینی و توسعه جمعیت شهرها، مدیریت بهینه شهرها مورد توجه بسیاری از اندیشمندان قرار گرفته است . مردم به عنوان بخش اصلی تشکیل دهنده سکونتگاههای شهری و همچنین به عنوان جامعه هدف در امر برنامه ریزی و مدیریت شهری ، باید در مدیریت و اداره شهرها نقش داشته باشند زیرا برنامه ها و طرح های شهری با توجه به محوریت مردم و جمعیت ساکن در آن و تمام ویژگی های آنها ارائه و اجرا می شود. اگر بتوان مردم را در مدیریت شهرها سهیم کرد می توان از نیرو و توانهای بالقوه آنها در شهر مدد گرفت تا با توجه به مشکلات پیش روی شهرها، اداره بهتر امور شهری را رقم زد. در این پژوهش سعی شده است برنامه ریزی مشارکتی در شهر با تاکید بر نقش مردم محلی همان شهر تبیین و تحلیل شود و میزان دخالت مردم در مدیریت و برنامه ریزی شهری بیان شود. مداخله دادن و شرکت مردم در مدیریت شهر موانع و نیز اثراتی دارد که در طول پژوهش به آنها اشاره شده است . در آن به دنبال این سوال هستیم که جایگاه مردم در مدیریت و برنامه ریزی شهری چیست و برای بهبود آن چه راهکارهایی می توان داشت ؟ لذا راهکار ها مشارکت و همچنین مزایای مشارکت شهروندان در مدیریت و برنامه ریزی شهر و همچنین موانع تحقق این مشارکت در این پژوهش بحث شده است . هدف اصلی در این مقاله بررسی نقش شهروندان در برنامه ریزی شهری است که با استفاده از مدل سوآت سعی بر ارائه راهبردهایی در این خصوص است . که در نهایت به راهبردهایی جهت افزایش مشارکت شهروندان منطقه ۲تهران در برنامه ریزی شهری می رسد.