بهسازی منظر فضاهای شهری در گروء هنر محیطی با تاکید بر تکنیک رنگی NCS

معنابخشی به فضا در درجه نخست ، نتیجه ی حضورپذیری از طریق وقوع فعالیت های فردی و جمعی ، متاثر از حس دعوت کنندگی محیط می باشد؛ لذا ارائه منظری مطلوب که در بردارنده کیفیات محیطی بهینه است ، بایستی همواره مورد توجه طراحان محیطی باشد. این موضوع از آن جهت اهمیت می یابد، که عدم پاسخ دهی محیط به فرد استفاده کننده در گذر زمان، مهم ترین عامل در تنزل کیفیات محیطی و کاهش حضورپذیری خواهد بود. در بسیاری از موارد تجربه نامطلوب این افول در عدم بکارگیری روشهای غیرتخصصی و ناآگاهانه در طراحی دیده شده است که با ارائه منظری ناموزون در دید باشنده، تصویر ذهنی ناهماهنگ و نامطلوب در ذهن شهروندان شکل گرفته خواهد شد. در گامی فراتر این مهم به صورت مستقیم با از بین رفتن آرامش محیطی ، آسایش فیزیکی حظ ، بصری و به تبع آن کاهش نشاط در حیات فردی و جمعی تاثیرگذار در نقش بستن خاطرات، افول حس سرزندگی و در نتیجه عدم مراجعه مکرر به فضا به سبب تجربه احساسات منفی ناشی از حضور همراه خواهد بود. لذا در پژوهش حاضر سعی بر آن است تا با تکیه بر روش پژوهش بنیادین و کاربردی ، ضمن جستجوی مفاهیم با تکیه بر نظریه ها با هدف گسترش دانش مربوطه ، همزمان به ارائه راهحلی برای طراحان محیطی در جهت ارتقاء ملزومات بصری مبادرت ورزیده شود. چرا که انتظاری که از یک مکان شایسته می رود، پویایی و در جریان بودن پیوسته ، برای جلوگیری از زوال و نابودی است ؛ این مهم میسر نمی شود مگر؛ در گام نخست با ارائه طرحی بی بدیل به منظور منحصربه فردسازی فضا؛ و در گام ثانویه حفظ ، حمایت و نگهداری دائمی از کیفیات و شاخصه های فضایی به منظور استمرار حیات و بقای محیط برای تجربه ای متفاوت. نتیجه این امر خطیر، متبادر ساختن واژه سرزندگی در ذهن از طریق ارتقاء کیفیات وابسته به مکان می باشد. حاصل این پژوهش دستیابی به مسیری سهل برای طراحان محیطی است تا از طریق تداخل گرافیک و هنر محیطی با مکان، منظری رنگی ، هماهنگ و چشم نواز به مدد طیف های رنگی شناسایی شده در یک تیپ رنگی هارمونیک با تکیه بر سیستم NCS برای ارتقاء کیفیات فضایی به عنوان عامل سرزندهساز آفریده شود. در نتیجه تقویت ، القا و ارتقاء ادراک بصری و تجربه حضور در فضایی پسندیده، دعوت کننده و سرزنده، سرنوشت محیط در طولانی مدت خواهد بود.