تدوین معیارهای فرم محلات شهری کم کربن در راستای توسعه پایدار شهری

در سالهای اخیر بحرانهای زیست محیطی و تغییرات اقلیمی که ناشی از افزایش جمعیت و مصرف بالای انرژی بوده، به یک موضوع جهانی تبدیل شده است . لزوم حفاظت از زیست کره در مقابل بحرانهای بلندمدت و کوتاه مدت ناشی از عدم کنترل میزان انتشار گازهای گلخانه ای و همچنین اهمیت مقابله با تاثیرات منفی آلودگی هوا بر سلامت جسمی و روانی شهروندان باعث شده است تا محققین طراح و برنامه ریز شهری در نقاط مختلف جهان به بررسی عوامل تاثیرگذار بر میزان انتشار آلایندهها بپردازند. یکی از رویکردهای مطرح در این زمینه ، طراحی و برنامه ریزی کم -کربن می باشد که در ابتدای قرن اخیر مورد توجه متخصصین قرار گرفته است .در میان مقیاسهای مختلف طراحی و برنامه ریزی ، می توان از محله به عنوان مقیاسی مناسب برای کاربست اصول و راهکارهای رویکرد کم کربن نام برد ؛ که در سالهای اخیر موردتوجه قرار گرفته است . اما به نظر می رسد در کشور ما به این رویکرد به خصوص در مقیاس محله هنوز به قدر کافی پرداخته نشده است . بر این اساس، در این مقاله تلاش بر این است تا با استفاده از روشهای توصیفی - تحلیلی ، معیارهایی برای برنامه ریزی و طراحی محله -ی کم کربن و بدون کربن ارائه گردد.