بررسی شاخص های شهر دوستدار زنان در ایران

زنان و مردان متناسب با نقش و مسئولیتی از فضاهای شهری به شیوه های متفاوت استفاده می کنند. در این میان زنان به طور مستقیم با خانواده و جامعه در ارتباط هستند و بایستی در کانون فرایند برنامه ریزی و ساخت فضاهای شهری قرار میگیرند. اما تا کنون روند غالب در تدوین برنامه ریزی های شهری از حاکمیت نگرش مردانه و درک نیاز های آنها از شهر حکایت می کند. شهر دوستدار زن اشاره به شهری مطلوب و مناسب دارد که در ابعاد وسیع و همه جانبه مسائل و نیاز های زنان را شناسایی و در راستای حل مشکلات و کاستی های موجود برنامه ریزی دارد. در این پژوهش با روش توصیفی و تحلیلی و منابع اسنادی و کتابخانه ای مورد بررسی قرار گرفته است . نتایج مطالعات و تحلیل ها به این نکته اشاره داشته است که مفهوم و مقوله شهر دوستدار زن نه در بعد نظری و نه در بعد عملی به صورت کامل درک نگردیده است و در راستای آن برنامه ریزی خاصی صورت نگرفته است .