بررسی وضعیت شهرهای جدید با توجه به شاخص های زیست پذیری شهرها

از آنجایی که شهرهای جدید ، الگویی برای کمک به حل مشکلات اجتماعی ، اقتصادی و محیطی مادرشهرهای بزرگ بودند، این مهم نه تنها به علت رشد لجام گسیخته شهرنشینی سریع بوده است ، بلکه برای اهدافی همچون ایجاد قطب رشد، جذب سرریزهای جمعیتی ، انتقال مراکز سیاسی - اداری ، عدم تخریب زمین های کشاورزی ، توسعه نواحی عقب مانده و... به کار گرفته شده است . هر چند شهرهای جدید بر اساس اینکه در کجا و در چه زمان و به چه دلیل ساخته شده اند می تواند نوع نگرش برنامه ریزان شهری و منطقه ای را به این شهرها جلب کنند و از این لحاظ مورد توجه آنها قرار می گیرد که آیا این شهرها قابلیت زیست برای شهروندانی که در این شهرها زندگی می کنند را دارند یا همانند حومه ها فقط یک مکان سکونتگاهی و خوابگاهی می باشند . از آنجا که ایجاد شهرها و شهرکهای جدید در مجاورت شهرهای پر جمعیت راهبردی منطقی به نظر می رسد ، اما به منظور اجرای موفق این سکونتگاه ها باید حتما شرایط اجتماعی ، اقتصادی ، کالبدی و محیط زیستی این شهرها را در عرصه برنامه ریزی مورد توجه قرار داد. این مقاله سعی دارد با روش توصیفی - تحلیلی و با هدف بررسی وضعیت زیست پذیری شهرهای جدید شاخص و ویزگی های مهم یک شهر جدید با قابلیت زیست را مورد بررسی قرار دهد نتایج پژوهش نشان می دهد که برای داشتن یک شهر جدید با قابلیت زیست مدیران و برنامه ریزان تصمیم گیرنده در این عرصه باید تمام ابعاد اجتماعی ، اقتصادی ، کالبدی ، زیست محیطی و نهادی را مورد توجه قرار دهند.