مقایسه زیست پذیری در بافت های رسمی ، غیر رسمی و فرسوده سکونتگاههای شهری ،( مطالعه موردی ، شهر کامیاران)

امروزه، شهرها مکان اصلی کار و زندگی بخش عمده بشر شدهاند، به طوری که بیش از ۵۰% از جمعیت جهان در شهرها زندگی می کنند. از این رو، توجه به کیفیت زندگی ، شرایط ، امکانات و نیازهای ساکنان شهرها، مسئله ای حیاتی است . نظر به مشکلات متعدد شهرها، رویکردهای مختلفی برای ارتقا و بهبود شرایط زندگی در آنها پیشنهاد و مطرح شده است که زیست پذیری شهری یکی از آنها است . امروزه زیست پذیری در بیشتر کشورهای توسعه یافته به عنوان یک اصل راهنما در چارچوب گفتمان پایداری در سیاست گذاری ها و برنامه ریزی شهری گسترش پیدا کرده است . ضمن معرفی زیست پذیری به عنوان رویکرد غالب در برنامه ریزی شهری جهان معاصر؛ خاستگاه نظری ، دیدگاههای تاثیرگذار و ادبیات نظری -تجربی ، ابعاد و شاخص های آن را بررسی کرده است . این تحقیق به لحاظ هدف بنیادی - نظری و دادههای آن، به روش کتابخانه ای - اسنادی فراهم آمده است . یافته های مقاله بیانگر این موضوع است که با توجه به شرایط امروز، در بیشتر شهرهای جهان توافق کلی درباره اهمیت و ضرورت شناخت ، تحلیل و تبیین زیست پذیری شهری در ابعاد گوناگون وجود دارد؛ اما اجماع نظر درباره تعریف ، اصول، معیارها و شاخص های آن وجود ندارد. مهم ترین علت این امر را می توان در وابستگی مستقیم این مفهوم به شرایط مکانی ، زمانی و مهم تر از همه ، بستر اجتماعی - اقتصادی و مدیریتی جامعه هدف دانست .