بررسی رابطه میزان تصادفات و طرح هندسی راه با رویکرد مقایسه بین مستندات پژوهشی و آیین نامه طرح هندسی راههای ایران

موضوع ایمنی راهها به دلیل عواقب جدی تصادفات جاده ای بر اقتصاد اجتماعی کشورها و جان انسان ها به یک نگرانی بزرگ در سراسر جهان تبدیل شده است. سه عاملی که به طور مستقیم با ایمنی راهها در ارتباط هستند، شامل انسانها، وسائل نقلیه و طرح هندسی راه میباشد. هدف اصلی این مقاله بحث و بررسی اثرات عناصر طراحی هندسی راه بر تصادفات جادهای از جمله مدلهای آماری مورد استفاده طی سالها و مقایسه نتایج مطالعات انجام شده در چندین کشور و مقایسه آن با آیین نامه طرح هندسی راههای ایران میباشد. راهی برای بهبود ایمنی جاده، بهبود طراحی هندسی راه برای کاهش شدت حوادث در جادهها است. به منظور بهبود طراحی جاده، ارزیابی و تعریف رابطه بین عناصر طراحی هندسی جاده و تصادفات جاده ای بسیار مهم است. با توجه به ارتباط متقابل عناصر طرح هندسی با یکدیگر و با سایر عوامل تصادفات جادهای و همچنین عدم وجود روش شناسی قابل اعتماد برای برآورد رابطه بین طرح هندسی راه و ایمنی، مطالعات سعی کرده اند عناصر طرح هندسی راه مانند شماره خط، فاصله دید، بربلندی، عرض و نوع میانه، عرض خط و شانه، شعاع قوس، شیب و ترازهای افقی و عمودی را با نرخ تصادف مرتبط کنند. بهبود مستمر روشهای آماری منجر به بسیاری از مدلهای تحلیل طراحی تصادفات جاده ای شده است که با استفاده از انواع روشهای مدلسازی آماری مانند مدلهای رگرسیون خطی، مدلهای رگرسیون خطی چندگانه، مدلهای رگرسیون پواسون، مدلهای پواسون-گاما، مدلهای دو جملهای منفی، مدلهای دو متغیره و چند متغیره، مدلهای رگرسیون برآورد تعمیم یافته، مدلهای پارامترهای تصادفی و غیره توسعه یافتهاند. اما استفاده از مدلهای آماری ذکر شده با محدودیتهایی مواجه شده اند که در نتیجه فرصتهایی برای محققان ایمنی راهها فراهم شده است تا بر چالشهای محدودیت غلبه کنند.