تحلیل و بررسی مدیریت سیستم تاکسیرانی

سیستم تاکسیرانی یکی از ارکان اساسی سیستم حمل ونقل عمومی می باشد. از این سیستم ، به عنوان یک سیستم حمل ونقل شبه عمومی نیز یاد می شود. در ایران، تاکسی دارای جایگاه ویژه ای در سیستم حمل ونقل شهری است تا جایی که در برخی از شهرهای کوچک ایران، ۸۰ درصد از حمل ونقل درونشهری به تاکسی اختصاص می یابد. به منظور ارزیابی سطح رضایت از خدمات ارائه شده توسط تاکسیرانی ، ضروری است معیارها و شاخص های ارزیابی خدمات معرفی شود. در این مطالعه ، به تحلیل و بررسی مدیریت سیستم تاکسیرانی پرداخته شده است . با توجه به مطالعه صورتگرفته ، مشخص شد که شاخص های موثر بر کارایی و اثربخشی سیستم تاکسیرانی باید در بعدهای ناوگان تاکسیرانی ، رانندگان و مسافران تاکسی و مدیریت تاکسیرانی شناسایی شوند. برای تشخیص دقیق نقاط با تقاضای بالا باید از علم GIS بهره برد. افزایش ظرفیت سوخت یا باتری خودروها باعث کاهش قابل توجه تقاضا در ایستگاههای انرژی می شود. در جمع آوری دادهها، اطلاعات کاربری زمین شامل تعداد خانوار، جمعیت و وضعیت اشتغال بسیار حائز اهمیت است . هر چه تراکم مسکن و اشتغال بیشتر باشد، تقاضای سیستم تاکسیرانی بیشتر خواهد بود. توجه به مدت زمان سفر، مدت زمان انتظار مسافرین و نرخ کرایه تاکسی ها در مدیریت سیستم تاکسیرانی اهمیت دارد و استفاده از الگوریتم های بهینه سازی مانند الگوریتم ژنتیک ، برای حل مشکلات این سیستم بسیار کارگشا می باشد.