بررسی روشهای ارزیابی پایداری شهری

پایداری به عنوان یک مفهوم برنامه ریزی از ابتدا در اقتصاد و تفکر اکولوژیکی پدیدار شد و به طور گسترده در توسعه شهری به کار رفت . پایداری شهری به عنوان یک وضعیت مطلوب از شرایط شهری تلقی میشود که در طول زمان ادامه دارد و اغلب به واسطه موضوعاتی مانند برابری بین نسلی ، برابری درون نسلی ، حفاظت از محیط زیست طبیعی ، حداقل استفاده از منابع تجدیدناپذیر، نشاط وتنوع اقتصادی ، خوداتکایی جامعه ، رفاه فردی و رضایت از نیازهای اولیه انسانی مشخص می شود. این مفهوم ابتدا به عنوان یک تصور طراحی در زمینه های اقتصاد و ملاحظات اکولوژیکی پدیدار شد، در حالی که پس از آن در توسعه شهری نیز به کار رفت . هدف اصلی این کار ارائه یک نمای کلی از روشهای ارزیابی موجود است که می تواند توسط شهرها و همچنین تصمیم گیران و سیاست گذاران و به طور کل همه ذینفعان، در مقیاس محلی یا جهانی به کار گرفته شود تا وضعیت پایداری شهرها را بازتعریف کند و اقداماتی را جهت توسعه هرچه بیشتر شهرها به صورت پایدار، برنامه ریزی و عملیاتی کند.