تحلیل ساختار فضایی پارک های شهری از منظر پتانسیل های وقوع جرم برای زنان نمونه موردی پارک آزادی شیراز

زنان به عنوان نیمی از جمعیت شکل دهنده شهر ها دارای حساسیت های ویژه ای در ادراک مناطق جرم خیز شهری در مقایسه با مران از خود نشان می دهند و همین امر لزوم پرداختن به مسئله امنیت زنان و عوامل مخل آن در سطح فضاهای شهری را تبیین می نماید. در این پژوهش این موضوع در سطح یک پارک شهری به عنوان یک نمونه از فضاهای باز شهری مورد بررسی قرار می گیرد. راهبرد تحقیق در این پژوهش مشتمل بر ترکیب دو روش کمی و کیفی است و گردآوری اطلاعات در این خصوص از طریق پرسشنامه، مصاحبه، مشاهده و تصویربرداری ذهنی صورت گرفت. نتایج تحقیق حاکی از آن است که مجموعه عوامل موثر بر احساس ناامنی زنان در سطح پارک های شهری درذیل چهار شاخص کالبدی، کارکردی، اجتماعی و ادراکی–بصری قابل دسته بندی هستند. این عوامل شامل مواردی چون میزان تراکم پوشش گیاهی، وجود فضاهای فرعی و پرت، تفکیک قلمرویی، وجود علائم و نشانه ها، شبانه روزی بودن کاربری ها، مکانیابی مناسب ورودی و خروجی، امکان مسیریابی مناسب در فضا، مراقبت مصنوعی، شهرت (خوشنامی یا بدنامی) یک فضا، تسلط پذیری جنسیتی در بخش هایی از پارک، ارتباط بصری با نقاط مختلف پارک، نورپردازی مناسب در شب، روشنایی و وضوح فضا در ذهن افراد و نیز وجود امنیت فیزیکی در پارک هستند.