مطالعه تطبیقی اصل صلاحیت واقعی در حقوق جزای ایران و انگلستان در پرتو اسناد بین المللی

اصل صلاحیت واقعی به عنوان یکی از جنبه های صلاحیت فرا سرزمینی، هنگامی اعمال می گردد که جرم ارتکابی در خارج از کشور، علیه منافع اساسی و حیاتی آن باشد. دراین نوشتار با استفاده از روش توصیفی– تحلیلی و کتابخانه ای و با بررسی و تطبیق پیرامون اصل صلاحیت واقعی در حقوق جزای ایران و انگلستان با نگاهی به اسناد بین المللی، چنین نتایج حاصل شده است که اولا، از لحاظ جرائم موضوع اصل صلاحیت واقعی هرچند مصادیق مورد پذیرش حقوق بین الملل در حقوق جزای هر دو کشور ایران و انگلستان توسعه یافته اند، لکن در تطبیق حقوق جزای دو کشور عموما از لحاظ نوع و ماهیت جرائم یکسان بوده، ولی از لحاظ مجازات ها با هم متفاوت هستند. ثانیا، در حقوق جزای انگلستان شرط محاکمه غیابی در اعمال این اصل مورد پذیرش قانونگذار نبوده ولی در حقوق جزای ایران با حذف شرط یافت شدن یا اعاده شدن متهم به کشور به نوعی محاکمه غیابی پذیرفته شده است، که با موازین بین المللی در تطابق بیشتری می باشد. ثالثا، در حقوق جزای انگلستان در راستای ملاحظات حقوق بشری، شرط منع محاکمه مجدد صرفا در مورد برخی جرائم تروریستی قابل اعمال نمی باشد، ولی احتساب مجازات های قبلی پذیرفته شده است؛ لیکن در حقوق جزای ایران، منع محاکمه مجدد پذیرفته نشده ولی احتساب مجازات های قبلی نیز صرفا در مجازات های تعزیری مورد پذیرش قانونگذار می باشد.