تحلیل قلمرو مفهوم «تضمین رعایت» در ماده یک مشترک کنوانسیونهای ژنو۱۹۴۹

ماده یک مشترک کنوانسیون های ژنو ۱۹۴۹ مقرر می دارد که دول عضو مکلفند که مفاد این کنوانسیون ها را رعایت کنند و اجرای مفاد کنوانسیون های مزبور را تضمین هم بنمایند. عبارت «تضمین رعایت» که در ابتدا عبارتی بحث برانگیز به حساب نمی آمد و بدون بحث های خاصی در بدنه کنوانسیون های ژنو جای گرفته بود با گذشت زمان تبدیل به عبارتی بحث برانگیز شد به نحوی که در استفساریه کمیته بین المللی صلیب سرخ از این کنوانسیون ها که در سال ۲۰۱۶ منتشر شده است از «تضمین رعایت» به تعهد سایر دولت های غیر درگیر در یک نبرد مسلحانه، به اقدام برای تضمین رعایت مفاد کنوانسیون های ژنو توسط طرفین درگیری تعبیرشده است. این در حالی است که دهه ها منظور از عبارت «تضمین رعایت» مذکور در ماده مزبور اجرای مفاد کنوانسیون های ژنو توسط هر دولت متعاهد و در سرزمین و مناطق تحت کنترل آن دولت بوده است. در این مقاله نویسنده به دنبال آن است که با روش کتابخانه ای و بررسی اسناد و مدارک مربوط به ایجاد کنوانسیون های ژنو و همچنین پروتکل های الحاقی و با توجه به دکترین موجود در حقوق بین الملل تعبیری صحیح را از عبارت «تضمین رعایت» مذکور در ماده مزبور ارائه دهد.