پیش بینی سازگاری زناشویی بر اساس سبک زندگی اسلامی، کمال گرایی و الگوهای ارتباطی زوجین در زنان شاغل فرهنگی شهرستان خمین

مقدمه: هدف پژوهش حاضر پیش بینی سازگاری زناشویی بر اساس سبک زندگی اسلامی، کمال گرایی و الگوهای ارتباطی زوجین در زنان شاغل فرهنگی شهرستان خمین بود. روش: روش پژوهش توصیفی-همبستگی از نوع پیش بینی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان متاهل شاغل فرهنگی شهر خمین در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۰ به تعداد ۴۷۳ نفر بود که با استفاده از فرمول کوکران ۲۱۲ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزاهای پژوهش شامل پرسشنامه سازگاری زن و شوهر اسپانیر (۱۹۷۶)، پرسشنامه سبک زندگی اسلامی کاویانی (۱۳۹۰)، پرسشنامه کمال گرایی تی شورت و همکاران (۱۹۹۵) و پرسشنامه الگوهای ارتباطی زوجین کریستنسن و سالاوی (۱۹۸۴) بود. داده ها با استفاده از همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج همبستگی پیرسون نشان داد بین سازگاری زناشویی با سبک زندگی اسلامی (۷۵۲/۰=r)، کمال گرایی (۲۹۹/۰= r) و ارتباط سازنده متقابل (۲۲۵/۰=r) رابطه مثبت و معنی دار و بین سازگاری زناشویی با ارتباط توقع/کناره گیری (۲۵۰/-=r) و ارتباط اجتناب متقابل (۱۱۵/۰-=r) رابطه منفی و معنی داری وجود دارد (۰۱/>p). همچینن رگرسیون چندگانه نشان داد که متغیرهای سبک زندگی اسلامی ۷۵/۰ درصد، کمال گرایی ۲۹/۰ درصد، ارتباط سازنده متقابل ۲۱/۰ درصد، ارتباط توقع/کناره گیری ۲۱/۰ درصد منفی و ارتباط اجتناب متقابل ۱۱/۰ درصد منفی سازگاری زناشویی را پیش بینی می کنند. نتیجه گیری: از این یافته ها می توان نتیجه گرفت زنان متاهل شاغلی که سبک زندگی اسلامی را انتخاب کردند و الگوهای سازنده ارتباط را در روابط زناشویی خود بکار میگرند در زندگی زناشویی خود به درجه بالاتری از سازگاری دست خواهند یافت.