بازنمایی آموزش و پرورش در رسانه ها

آموزش و پرورش، به عنوان یکی از نهادهای مهم در همه جوامع، نقشی خطیر و دشوار را در جهت شکوفایی و پرورش استعدادها، توانایی ها و قابلیت های افراد هر جامعه به منظور تبدیل آنها به افرادی آگاه، مسئول، تصمیم گیر و خلاق ایفا می کند. این نظام در شکل گیری و ایجاد رفتار، منش، عادت و طرز فکر و تلقی انسان ها و در نهایت، سعادت و شقاوت آنها بسیار تاثیرگذار است. همچنین، آموزش که می توان آن را تربیت با پرورش به معنای اعم کلمه دانست، عملی است آگاهانه و انسانی که فراتر از عوامل طبیعی یا غریزی عمل می کند و از این رو، اثری معمولا پایدار دارد. چنان که می دانیم، آموزش، به مرور زمان جزئی از خوی و منش فرد شده، به سادگی از او زایل نمی شود. برعکس، تاثیر عوامل طبیعی و غریزی بر رفتار، موقت و محدود است. آموزش و پرورش، مهم ترین رکن توسعه همه جانبه محسوب می شود و معلمان و مربیانش، کلیددار توسعه پایدار به شمار می آیند و مدارس، مهم ترین کانون تعلیم و تربیت، انسان سازی و فرهنگ سازی تلقی می گردند .آموزش و پرورش با کارکرد خود در زمینه رشد و تعالی اجتماعی، افراد آگاهی را پرورش خواهد داد که در فعالیت های اجتماعی مشارکت دارند، به حفظ یکپارچگی و انسجام اجتماعی کمک می کنند و به ارزش ها و هنجارهای اجتماعی احترام می گذارند. این کارکرد آموزش و پرورش، در قدرت نرم جامعه تاثیر به سزایی دارد. هرچه قدرت انسجام ملی یک جامعه یا گروه بیشتر باشد، آن جامعه و گروه از قدرت نرم بیشتری برخوردارند و بیشتر قادرند دشمنان خویش را تهدید کنند. توسعه دهندگان ابزارهای رسانه نوین، تلاش های روزافزونی را برای ارتقای سطح تعامل و ارتباط آسان تر، و نیز القای حس ارتباط واقعی در دستور کار خود دارند. در کنار همه آثار مثبت رسانه ها، تصور برخی از پیامدهای منفی آنها و چالش هایی که ایجاد نموده اند، امری بدیهی است. آنچه مسلم است، اینکه به جای برخورد سلبی با این پدیده نوین، بررسی و ریشه یابی مشکلات و پیامدهای منفی ناشی از آن و در پیش گرفتن راه های اصلاحی، قطعا نتایج بهتری را در بر خواهد داشت.