• راهکارهای علاقه کردن دانش آموزان به آموزش با ورزش وبازی

در جوامع امروز آموزش ب یتردید نقش اصلی را در توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ایفا م یکند و عیار توسعه در هر کشوری را با میزان سرمای هگذاری برای کودکان و نوجوانان آن کشور میسنجند. دلیلش هم روشن اس ت.امروز وظیفه آموزش و پرورش تنها انتقال میراث فرهنگی گذشته به نسل حاضر نیست. اگرچه این هدف اهمیتی در خور توجه دارد. اما این دانش زمانی ارزشمند خواهد بود که دان شآموز علاوه بر سلامت ذهنی به لحاظ روحی و جسمی هم در سلامت باشد و در سایه این سلامت آمادگی ورود به جامعه بزرگتر را داشته باشد. در این رهگذر ورزش وسیل های بسیار مناسب برای ایجادچنین فضایی اس ت. از سال ۱۳۰۶ به صورت رسمی و اجباری بنا شد که تمام دان شآموزان روزانه یک ساعت درس تربیت بدنی را بگذرانند. از آن تاریخ تاکنون ۸۲ سال میگذرد. در طول این سا لها ورزشمدارس دستخوش کمترین تغییر و تحول بوده است و زنگ ورزش به نوعی ساعت فراغت برای دان شآموزان به حساب م یآید. حتی برخی مدیران و معلمان هم با استفاده از این زمان به تدریس دروس خود م یپردازند، این در حالی است که حساسیت سنی دوران دان شآموزی بر هیچ کس پوشیده نیست. در هرم مولر آمده است که ورزش دان شآموزی باید در قاعده قرار گیرد و بعد از آن ورزش همگانی قهرمانی و حرف های. در این شرایط است که هرم پایدار میماند. وقتی قاعده باریک باشد راهی وجود ندارد. طبق برنامه درسی ایران دان شآموزان باید ۱۲ سال درس تربیت بدنی بخوانند اما اگر از یک دیپلمه خواسته شود ۱۵ دقیقه نرمش صحیح انجام بدهد نمیتواند و نم یداند. شاید دلیل این باشد که نیروهای متخصص این درس را تدریس نم یکنند و چون خودشان این کار را بلد نیستند به دان شآموزان هم چیزی نمیآموزند. بنده در اقدام پژوهی فوق تصمیم بر این گرفته ام که راهکار های علاقه مند کردن دانش آموزان را به بازی و مهارت در درس تربیت بدنی و ورزش مورد بررسی و تحلیل قرار ده م.