بررسی نقش و جایگاه خلاقیت و نوآوری در تحول نظام آموزش و پرورش

در سالهای اخیر نظام های آموزش دستخوش تغییر و تحولات زیادی شده است و تغییر در یک قسمت ،قسمتهای دیگر مثل ارزشیابی را نیز متحول می سازد ، این تغییر و تحولات نتیجه طرح و اندیشه های تازه و نویی است که اصطلاحا آنرا خلاقیت و نو آوری می نامند، در دنیای امروز نیازمند سیستم های از سنجش و ارزشیابی هستیم که به هر دانش آموز به دیده حرمت نگاه کند، موهبتهای طبیعی و انسانی اورا بیشتر از آزمونهای سنتی نشان دهد،بازخوردی مثبت و تکالیفی رشد دهنده به او ارائه کندو باور داشته باشد که هر دانش آموز قابلیت رشد و پیشرفت مداوم را دارد. این رویکرد شایستگی فرد را رشد می دهد و اعتماد به نفس اورا افزایش می دهد و دانش آموز یاد می گیرد که چگونه از آموخته ها در وضعیت دشوار و نا آشنا بکار گیرد که خود باعث افزایش خلاقیت ، ابتکار و نو آوری فرد می شود و این هدف مهم آموزش و پرورش است. در شرایط کنونی وزارت آموزش و پرورش با توجه به گستردگی و نقش زیربنایی آن مسئولیت اصلی روال بخشیدن به خلاقیت و نوآوری در جامعه را به عهده دارد. البته انجام این مهم در گرو اعمال تغییر و تحول اساسی در رسالت و ساختار سازمانی آموزش و پرورش است. بتدا باید بستر مناسب را برای تبلور خلاقیت و نوآوری در سازمان و مدیریت آموزش و پرورش ایجاد کرد تا بتوان خلاقیت و نوآوری را در جامعه براساس عوامل مذکور شکوفا و هدایت نمود. برای نیل به این منظور ایجاد فضای مناسب در محیط های آموزشی الزامی است. نخستین گام جهت ایجاد فضای مناسب برای ظهور خلاقیت و نوآوری در نظام آموزشی، دور کردن سازمان و مدیریت آموزش و پرورش از مدیریت متمرکز (دستوری) است. بررسی ها نشان داده که تمرکز شدید مانع بروز خلاقیت و نوآوری در محیط های سازمانی می شود