بررسی روش تدریس حل مسئله با روش های متداول و تاثیر آن بر یادگیری دانش آموزان

یادگیری واقعی زمانی به وقوع می پیوندد که دانش آموز در تمامی فرایند آن فعالیت داشته باشد و همانند محققی که به تدوین یک مبحث علمی پرداخته است، او هم در شناسایی و تدوین ارکان یک مبحث علمی حضور فعالانه داشته باشد.کاربرد شیوه حل مساله در تدریس در حقیقت مهیا کردن شرایط و زمینه ها برای تحقق جریان یاددهی و یادگیری فعال می باشد. در فرایند یادگیری فعال این فرصت به فراگیران داده می شود تا توانمندی های خود را در زمینه برنامه ریزی، فرضیه سازی، پیش بینی، کاوش، برقراری ارتباط، استنباط و کسب تجربه های گوناگون علمی تقویت نمایند. یادگیری از این طریق سبب می شود تا یادگیرندگان درک عمیقی از مفاهیم و مطالب درسی داشته باشند به ویژه این که در این حالت دانش آموز به خاطر مشاهده شواهد عینی و فهم مستقل مفاهیم، نظریه ها، اصول و قوانین، نسبت به تکوین یا تغییر نظریه های علمی درک بهتری پیدا می نماید. اگر شیوه آموزش در هر رشته، شیوه حل مساله باشد، نه تنها شاگرد مساله اساسی در هر مبحث را تشخیص می دهد، بلکه راه رسیدن به نظریات مطرح شده را فرا می گیرد. او توجه خواهد کرد که اجزاء اصلی هر مبحث علمی در هر رشته نظریات، مفاهیم تازه، اصول و قوانین هستند. وقتی شاگرد متوجه شود که خود شخصا باید به بررسی مباحث علمی بپردازد و قبل از حضور در کالس خود به مشخص کردن نظریات، مفاهیم تازه، اصول طراحی شده و قوانین ارائه شده اقدام کند، در این صورت برای ارائه مبحث علمی در کالس آمادگی کامل دارد. در کالس معلم نقش راهنما را ایفا می کند و از شاگردان می خواهد که خود ارائه دهنده اجزاء اصلی هر مبحث در کالس باشند در این صورت است که شاگرد خود فعال می شود و در زمینه درک مبحث علمی و ارزیابی اجزاء در هر مبحث اقدام می کند. از این طریق تفکر محور یادگیری می شود یادگیری به صورتی اساسی تحقق می یابد