نقش ارزشیابی کیفی- توصیفی در دوره ابتدایی

در دهه های اخیر، نظام آموزشی تغییراتی را در ساختار، محتوا و روش های اجرایی ایجاد کرده است که از میان آنها می توان تصویب طرح سنجش و ارزشیابی توصیفی را نام برد. ارشیابی توصیفی، رویکردی پویا و رشد دهنده است که با توجه به حیطه های عاطفی و رفتاری، تنوع ابزارهای جمع آوری اطلاعات، کاهش اضطراب و فشار امتحان، و افزایش بهداشت روانی ارزشیابی یادگیری تهیه شده است. الگوی ارزشیابی کیفی- توصیفی، شیوه ای از ارزشیابی است که اطلاعات مورد نیاز، مستند و معتبر را به منظور شناخت دقیق و همه جانبه فراگیران در ابعاد گوناگون یادگیری با استفاده از روش ها و ابزارهای مناسب سنجش همچون پوشه کار، آزمون های عملکردی و مشاهدات در جریان فرآیند یاددهی- یادگیری فراهم می نماید و سپس بر اساس اطلاعات معتبر و مستند گردآوری شده به شیوه های هدفمند، بازخوردهای کیفی مورد نظر را برای کمک به یادگیری بهتر و بیشتر فراگیران در فضای روانی- عاطفی مطلوب ارائه می نماید. در نظام آموزشی، افزون بر ارزشیابی، موارد دیگری نیز به عنوان معیارهای شناخت و مقایسه نظام های ارزشیابی مطرح می شوند و بر اساس این ملاک ها می توان میزان پیشرفت یادگیرندگان در آن نظام را بررسی نمود. پیشرفت تحصیلی مهم ترین عامل جداکننده نظام های ارزشیابی از یکدیگر می باشد که به وسیله آن، عناصر مختلفی ایجاد می گردد. در میان این عوامل، انگیزه از اهمیت زیادی برخردار می باشد. هدف از نگارش این مقاله که از نوع مروری می باشد و برای گردآوری آن از کتب، مقالات مرتبط و پایگاه های اینترنتی معتبر بهره گرفته شده است، بررسی نقش و اهمیت ارزشیابی کیفی توصیفی در دوره ابتدایی و عملکرد دانش آموزان می باشد.