ارزیابی و پهنه بندی خطر ناپایداری شیروانی های سنگی در گردنه صلوات آباد، خاور سنندج

گردنه صلوات آباد با طول تقریبی ۲۳ کیلومتر، بین طولهای جغرافیایی ۰۰ ۰۷ ۴۷ تا ۳۰ ۰۸ ۴۷ خاوری و عرضهای جغرافیایی ۰۰ ۱۵ ۳۵ تا ۰۰ ۲۰ ۳۵ شمالی در پهنه سنندج- سیرجان شمالی ، زیرپهنه با دگریختی های پیچیده و کمربند آتش فشانی کرتاسه سنندج قرار دارد. از نظر سنگ شناسی ، سنگ های دگرگونی (کالک شیست و متاسنداستون)، سنگ های آتشفشانی (گدازههای حدواسط تا بازیک ) و رسوبی (شیل و سنگ آهک ) در محدوده سنی تریاس تا کرتاسه پسین در این منطقه رخنمون دارند. برای پهنه بندی خطر زمین لغزش، بر اساس تغییرات سنگ شناسی ، منطقه مورد مطالعه به ۶ پهنه تقسیم شد. زمین لغزشهای به وقوع پیوسته بیشتر از نوع گوهای (پهنه های ۲، ۳ و ۴)، صفحه ای (پهنه ۵) و سنگ افت (تمام پهنه ها به جز پهنه ۶) هستند. مطالعه درزهنگاری به منظور بررسی وضعیت دسته درزه-ها و میزان پایداری تودههای سنگی در طول مسیر انجام شد. پارامترهای موثر بر لغزش به تفکیک هر پهنه برداشت و محاسبه شد. بر اساس مطالعه ویژگی های مهندسی سنگ ها مشخص شد که تودههای سنگی مقاومت پایین تا خوب دارند. با استفاده از روشهای طبقه -بندی مهندسی سنگ ها (شامل ردهبندی RQD ، RMR و (RMi، ارزیابی پایداری شیروانی های سنگی به روش RHRS و ترسیم نقشه پهنه بندی زمین لغزش مشخص شد که پهنه های جادهای ۱ و ۶ (بخش های ابتدایی و انتهایی جاده مورد مطالعه ) در محدوده با خطر پایین (C)، پهنه های جادهای ۲ و ۵ در محدوده با خطر متوسط (B) و پهنه های جادهای ۳ و ۴ در محدوده با خطر بالا (A) قرار دارند. روشهای پایدارسازی مناسب در دامنه های طبیعی ، لق گیری و در دامنه های بریده شده با ترانشه ، شامل لق گیری و بتن پاشی می شود. استفاده از توری سیمی و پلکانی کردن دامنه ها نیز می تواند در پایداری سازی دامنه ها موثر واقع شود. برای پایدار نمودن دامنه ها در میان مدت و بلندمدت می توان از زهکش سطحی به روش ثقلی افقی استفاده نمود.