الگوی دگرشکلی فعال در سامانه های گسلی خاور ایران(مطالعه موردی زمین لرزههای اسماعیل آباد )

گستره مورد مطالعه در خاور ایران و در بخش مرکزی پهنه زمین درز سیستان واقع است . در روزهای ۴ و ۹ آبانماه ۱۴۰۲ زمین لرزههایی با بزرگی (Mw = ۵.۰, ۴.۸) در شمال باختری روستای اسماعیل آباد به وقوع پیوست . حل سازوکار کانونی این دو زمین لرزه، گسل هایی با سازوکارهای مختلف را مسبب زمین لرزههای مذکور معرفی می کند. الگوی گسلش فعال در منطقه شامل گسل راستالغز راست بر اسماعیل آباد با راستای شمالی -جنوبی و گسل های معکوس شمال باختری -جنوب خاوری است . این گسل های معکوس به عنوان راندگی های پایانه ای گسل اسماعیل آباد در نظر گرفته می شود که در کوه زر (راندگی هشتوگان) رخنمون دارند. حل سازوکار کانونی زمین لرزههای آبانماه، برهمکنش این دو سامانه گسلی را نشان می دهد که به صورت هم درد عمل کرده اند. راندگی های پایانه ای در طی رویداد لرزهای نخست فعال شده و باعث برانگیخته شدن دومینویی گسل اسماعیل آباد در رویداد لرزهای دوم شده است . بنظر می رسد این الگو در فعالیت گسل ها در خاور ایران غالب است و می بایست در زمان وقوع زمین لرزههای منطقه در نظر گرفته شود.