بررسی آزمایشگاهی آبشستگی موضعی در اطراف گروه پایه دوتایی در زاویه های مختلف نسبت به جهت جریان

علت اصلی شکست پل، عمل فرسایشی آب جاری است که منجر به آبشستگی می شود. آبشستگی موضعی اطراف یک سازه هیدرولیکی به دلیلافزایش ظرفیت انتقال رسوب در اطراف یک سازه و با تشکیل گرداب ها ایجاد می شود. هدف از انجام آزمایش ها بررسی حداکثر عمق آبشستگی دراطراف گروه پایه دوتایی در زاویه های مختلف نسبت به جهت جریان در شرایط آب زلال میباشد. آزمایش ها در فلومی به طول ۱۲ متر، عرض ۲ / ۱متر و ارتفاع ۸۲ / ۰ متر در آزمایشگاه مدلهای فیزیکی و هیدرولیکی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان با عدد فرود ۱۴ / ۰ انجام شد.در آزمایش های گروه پایه دوتایی از دو پایه استوانهای که فاصله مرکز به مرکز پایه ها (G) برابر ۴۰ سانتیمتر و در زاویه های °۰ ، °۵ و °۱۰ نسبتبه جهت جریان مورد استفاده قرار گرفت. نتایج آزمایشها نشان داد که با افزایش زاویه از اثر حفاظتی پایه جلویی بر پایه عقبی کاسته میشود و عمقآبشستگی افزایش می یابد.