تحلیل تاثیر لایروبی کانال های جمع آوری رواناب سطحی بر ضریب زبری مانینگ (مطالعه موردی کانال ابوذر تهران)

لایروبی یک فرآیند مهم در مدیریت کانال ها و شبکه جمع آوری و هدایت رواناب سطحی است که به بهبود عملکرد و بهره وری این کانال هامی پردازد. در این مقاله تاثیر لایروبی کانال های جمع آوری رواناب سطحی بر ضریب مانینگ کانال ابوذر پرداخته شده است. برای این منظور ازداده های اندازه گیری شده در بالادست و پایین دست محدوده مورد بررسی قبل و بعد از انجام لایروبی این کانال در تاریخ ۱۸ تیر سال ۱۴۰۲ استفادهشده و ضریب مانینگ به وسیله مدلسازی در نرم افزار MIKE۱۱ تعیین شده است. در این مقاله نتایج ضرایب مانینگ بدست آمده با دو سری دادهاندازه گیری شده مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته است. برای اندازهگیری سطح آب از دو حسگر فراصوتی استفاده شده و داده های سطح آب درفواصل زمانی ۱۵ دقیقه ثبت شده است. ابتدا به وسیله سطح سنجه ای فراصوتی اقدام به اندازه گیری سطح آب در بالادست و پایین دست بازه مطالعاتیدر فواصل زمانی ۱۵ دقیقه شده است. سپس سری زمانی برداشت شده به عنوان داده های شرایط مرزی بالادست و پایین دست به مدل داده شده وضرایب مانینگ برای آن واسنجی شده است. نتایج بدست آمده نشان دهنده کاهش ۲۶ / ۵ درصدی در ضریب مانینگ بعد از عملیات لایروبی بودهاست. این به این معناست که کاهش ضریب مانینگ در این کانال باعث کارایی بیشتر، افزایش ظرفیت انتقال آب، کاهش انرژی اصطکاکی کانال،کاهش خطر انسداد کانال و بهبود کیفیت آب کانال می شود.