بازبینی وضعیت مهاجرت وحاشیه نشینی درکلان شهرها (مورد مطالعه : محله شهید آوینی مشهد)

حاشیه نشینی و یا به تعبیر امروزی اسکان غیر رسمی پیامد شهرنشینی سریع و انتقال به پارادایم اقتصادی، اجتماعی وصنعتی شدن است که شهر نشینی شکل فضایی غالب و موازی انتقال اجتماعی اقتصادی این پارادایم است . این پدیده در دهه هایاخیر با پیدایش جامعه اطلاعاتی همچنان گسترش یافته و گویی تعهدی برای بقا و باز تولید آن وجود دارد . ساماندهی بافت هایحاشیه ای شهری و به عبارتی رفع مشکلات ناشی از اسکان غیر رسمی از چالش های مهم و مسایل حاد پیش روی برنامه ریزان ومدیران شهری به ویژه در کشورهای در حال توسعه می باشد. مشهد به عنوان کلانشهر مذهبی جهان و دومین کلانشهر ایران مقصدنهایی مهاجرتهای گسترده شرق و حتی کل کشور است که این موضوع باعث شکل گیری سکونتگاه های غیر رسمی با وسعت ۲۱۰کیلومتر مربع و جمعیت بیش از ۷۳ هزار نفر شده است. شهید آوینی در شمال شرق مشهد با جمعیتی در حدود ۳۰۰۰۰ نفر یکی ازمناطق حاشیه نشین شهر مشهد می باشدکه با وجود قرار گرفتن در محدوده طرح جامع شهری شاخص های اقتصادی ، اجتماعی و کالبدی آن در وضعیت نامناسبی قرار دارد. این مقاله با استفاده از روش پیمایش میدانی و پرسشنامه با استفاده از داده های نمونه۳۷۸ نفری با استفاده از نمونه گیری تصادفی از ساکنین محلهی شهید آوینی به ارایه رهیافت توانمند سازی در ساماندهی این ناحیهشهری می پردازد. در پایان راهبردهای مناسب ارایه گردیده است.