پایداری بخش های سامانه فرماندهی و کنترل خودکار در مقابله با تهدید تسلیحات الکترومغناطیس

فرماندهی و کنترل از گذشته توسط تحلیل­گران و کارشناسان نظامی به عنوان یکی از مهم ترین مولفه­های عرصه جنگ و نبرد و به­عنوان ابزاری اساسی برای استفاده کاربر از تجهیزات نظامی شناخته شده است. در قرن حاضر و عصر الکترونیک، در حوزه ی نظامی تمامی سامانه های راداری، موشکی، ارتباطی، اطلاعاتی، فرماندهی و کنترل خودکار بدون وابستگی و ارتباط شدید به مدارات الکترونیکی بی معنی شده اند و این شدت وابستگی، اقدام بر علیه مدارات الکترونیکی آنها را در الویت برنامه های نظامی و استراتژیک کشورهای فرامنطقه ای قرار داده است. وابستگی و بهره­برداری بالای قرارگاه پدافند هوایی به سامانه فرماندهی و کنترل خودکار ،تحریم نظامی و تاثیر جبران ناپذیر امواج الکترومغناطیس بر عملکرد این سامانه­ها، مساله ارتقاء توانمندی سامانه فرماندهی و کنترل خودکار در مقابله با تهدید تسلیحات الکترومغناطیس در جنگ های آینده را بعنوان مساله تحقیق مطرح نمود و در راستای رفع این مساله محقق به ارایه سه فرضیه در محورهای اصلی و تاثیرپذیر این سامانه­ها در برابر این تهدیدات پرداخت. این پژوهش از نوع کاربردی با روش آمیخته در قالب تحلیل کمی وکیفی تهیه و پژوهش­گر، جامعه آماری را درسطح فرماندهی، ستادی و اجرایی تعریف و بدلیل محرمانه بودن با احتساب ضریب خاص، تعداد آن­ها را حدود تقریبی ۹۰ نفر محاسبه و از بین این تعداد با استفاده از فرمول نسبت موفقیت و روش تصادفی طبقاتی، جامعه­ی نمونه­ی خود را انتخاب نمود. نتایج حاصله مبین آنست که سامانه فرماندهی و کنترل خودکار در بخش­های مرکز پردازش، ارتباط و عملیات سامانه با ایجاد تمهیداتی قادر است با تهدیدات الکترومغناطیس در جنگ های آینده مقابله نماید.