روش های بهره گیری معلمان و مربیان آموزشی از بهترین شیوه های تدریس فعال نقش و آنها در تقویت هوش های چند گانه و استعدادهای مختلف دانش آموزان

نظریه هوش های چند گانه مدل مناسبی برای بررسی توان آموزشی و توانایی های ارتقا پذیر افراد به شمار می آید. کاربرد هوش های چند گانه نه تنها باعث خلاق تر شدن یاددهی معلم سر کلاس می شود، بلکه در یادگیری معلم در دوره های ضمن خدمت و یادگیری دانش آموزان نیز تاثیر بسیاری خواهد داشت. یکی از بهترین روش های شناسایی و کشف هوش های توسعه یافته دانش آموزان، مشاهده نحوه سوء رفتار آنان در کلاس است. برای مثال، دانش آموزی که از هوش زبانی بالایی برخوردار است، امکان دارد خارج از نوبت صحبت کند. دانش آموزی با هوش مکانی فوق العاده، ممکن است به خط خطی کردن دفتر خود با خیال پردازی بپردازد. دانش آموزی که در هوش میان فردی از توانایی برخوردار است، احتمال دارد به معاشرت با دیگران بپردازد و دیگری با هوش طبیعت گرای خود ممکن است بدون اجازه حیوانی را با خود به کلاس بیاورد.سنجش هوش های چند گانه افراد می تواند باعث پرورش یادگیری آنان شود. انسان ها دارای تمام این هوش ها هستند، اما هر فرد دارای ترکیب متفاوتی از این هوش هاست. ما قادر به بهبود تمام این هوش ها هستیم؛ اگرچه برخی از افراد در یکی از این هوش ها نسبت به سایر هوش ها به سهولت پیشرفت می کنند. تعلیم و تربیت مبتنی بر هوش های چند گانه ایجاب می کند که معلمان به شیوه های متفاوتی با توجه به نقطه ضعف ها و قدرت افراد تدریس و ارزشیابی کنند، فعالیت های یادگیری را حول محور مباحث و سوال ها نظم دهند، و موضوع های درسی متفاوت را با هم مرتبط می سازند. بدین ترتیب آن ها راهبردهایی را توسعه می دهند که به دانش آموزان اجازه می دهند، شیوه های متفاوتی از فهمیدن را بروز دهند و برای تفاوت خود با دیگران ارزش قائل شوند.