تفاوت اجرای دعاوی خانواده در مقایسه با سایر دعاوی

مراحل اجرای حکم در دادگاه به اینصورت می باشد که کسی که حکم به سود او صادر شده، برای اجرای این آرا باید اقدام به درخواست صدور اجراییه کند یعنی وقتی رایی صادر شد، خود به خود اجرا نمی شود و نیازمند درخواست اجرای احکام در دادگاه است. مجموع اعمالی که به منظور اجرای حکم دادگاه انجام می گیرد اجرای احکام می گویند. اجرای حکم در دادگاه مهمترین مرحله دادرسی است، زیرا صدور حکم اگر پشتوانه اجرایی نداشته باشد، ارزشی ندارد و در واقع، محکوم له در مرحله اجرای حکم در دادگاه است که عملا به حق خود رسیده و محکوم علیه هم به سزای عمل خود می رسد. هدف این تحقیق بررسی تفاوت ها در مرحله اجرای احکام در دعاوی خانوادگی و آیین دادرسی مدنی می باشد که به روش توصیفی- تحلیلی و جمع آوری اطلاعات نیز به صورت کتابخانه ای می باشد، در این راستا باید بیان نمود که قانون حمایت خانواده (مصوب ۱۳۹۱)، تا حدود زیادی قواعد صلاحیتی و تشریفات دادرسی متفاوتی را برای دادگاههای خانواده در قیاس با آنچه که در قانون آیین دادرسی مدنی آمده، مقرر داشته است و در زمینه مدیریت زمان دادرسی، سازش در دعاوی خانوادگی و شناسایی و اجرای احکام خانوادگی محاکم خارجی دارای نوآوری هایی است که نیاز به تشریح بیشتری هستند. لذا از آنجا که قانون حمایت خانواده دارای نقاط قوتی است که می تواند در اصلاحات بعدی قانون آیین دادرسی مدنی به کار گرفته شود، باید از این ظرفیت به خوبی استفاده نمود. همچنین ایراداتی که بنا بر مورد باید در اصلاحات بعدی یا در رویه قضایی مورد توجه قرار گیرد. در طراحی مقررات حاکم بر خانواده، در حکم مهم ترین نهاد جامعه، قانون گذار باید به مصالح گوناگون اجتماعی، خانوادگی و فردی توجه داشته باشد و در سازش میان آن ها بکوشد