بررسی آزمایشگاهی سیلابزنی پلیمر در مخازن نفت کربناته

تولید از مخازن نفت بعد از مدتی به علت افت فشار مخزن، روند کاهشی به خود می گیرد و درصد زیادی از نفت درون مخزن باقی خواهد ماند. از این رو روشهایی برای افزایش بازیافت نفت به کار گرفته می شوند که بتوان بازیافت نفت را به حداکثر میزان رساند. طی دهه های اخیر، سیلابزنی پلیمر به عنوان یکی از روشهای شیمیایی ازدیاد برداشت نفت به طور گسترده ای مورد توجه مهندسان نفت قرار گرفته است. بخاطر عملکرد عالی پلیمرهای آمفیفیلیک، انتظار می رود که این نوع پلیمرها به عنوان عامل کمک کننده در افزایش تحرک پذیری نفت در عملیات های ازدیاد برداشت نفت جایگزین پلیمرهای معمولی گردد. در این تحقیق، از روش ایزو ویسکوزیته برای بررسی عملکرد جابجایی نفت توسط پلیمر های آمفیفیلیک بتاین با گروه های متفاوت هیدروفوبیک در مخازن نفتی استفاده شده است. همچنین از رئومتر و عکس برداری از میکرومدل برای بررسی میکانیسم ازیاد برداشت نفت بکار برده شده است. نتایج نشان می دهد که بین نوع و محتوای گروه های هیدروفوبی و مقدار بازیابی نفت یک ارتباط مثبت وجود دارد. تفاوت درمقدار بازیابی نفت به تفاوت در میزان خواص ویسکو الاستیکی سیستم سیلابزنی پلیمری بستگی دارد. اثر این عامل، میزان تحرک پذیری نفت را افزایش داده که منجر به افزایش تولید نفت می شود. این تحقیق به بررسی تاثیر این نوع پلیمرها بر میزان تولید و بازیابی نفت در مخازن با شوری بالا می پردازد.