بررسی میزان تاب آوری شهری در مواجه با تغییرات اقلیمی در شهر تبریز

تاب آوری شهری به توانایی یک سیستم شهری در مقیاس زمانی و فضایی برای حفظ و یا بازگشت سریع به عملکردهای مطلوب گذشته در برابر اختلالات یا تغییرات گفته می شود. تغییر اقلیم در واقع به گرم شدن سطح زمین که در اثر انباشته شدن گازهای گلخانه ای در هوا ناشی می شود. تاب آوری اکولوژیک شهری، به ظرفیت سامانه های اکولوژیکی برای جذب اختلالات و نیز برای حفظ بازخوردها، فرایندها و ساختارهای لازم و ذاتی سامانه گفته می شود. از زیرشاخه های تاب آوری اکولوژیک شهری، تاب آوری اقلیمی است. تاب آوری اقلیمی بیانگر پتانسیل های یک شهر برای رفع مشکلات حاصل از پدیده های ناگهانی آب وهوایی و مخاطرات تحت تاثیر تغییرات اقلیمی می باشد. تقلیل تغییرات اقلیمی به این ۵ عامل کلیدی متمرکز شده است: شکل شهر، ساخت وساز، محیط مصنوع، زیرساخت های شهری، حمل ونقل و تولید کربن. هدف از این پژوهش کمک به دانش فعلی و شناسایی بهتر تغییر اقلیمی و اثرات آن بر زندگی بشر و کیفیت آب وهوای شهر، با استفاده و بهره وری از ویژگی های زیرساخت های سبز شهری، بخصوص در شهر تبریز است که با ارزیابی عناصر اقلیمی می خواهیم اثرات تغییرات اقلیمی را گزارش و مولفه های تاب آوری را با استفاده از مطالعات پیشین بررسی کنیم. در این تحقیق از روش تاثیر سرمایشی پارک (Park Cooling Effects) در دمای سطح زمین (LST) از زیرساخت های سبز شهری استفاده شد و به صورت نمونه باغ فجر تبریز که در مرکز شهر قرار دارد یه عنوان نمونه مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصل از مطالعه بیانگر آن است که وجود فضای سبز و زیرساخت های سبز شهری در تاب آوری اقلیمی و کاهش دمای سطح زمین نقش بسزایی دارد.